چکیده:
تجربهشناسی آسیبی کاربران فضای مجازی ایران، چه نسبتی با اعتقاد دینی و اخلاقی آنها دارد؟ آیا میتوان میان سطوح مختلف دینداری و تجربههای آسیبی، ارتباط معناداری یافت؟ از سوی دیگر آیا نسبتی میان نگرشها به آسیبهای مجازی (ناهنجاری و جرم) و سطح دینداری وجود دارد؟ میان سه متغیر تجربهشناسی آسیبی، نگرشسنجی نسبت به آسیبها و سطح دینداری کاربران فضای مجازی ارتباط معناداری وجود دارد؟ موارد فوق، سوالات اساسی است، که در این مقاله مورد بحث قرار میگیرد. برای پاسخگویی به این سوالات نیازمند مفهومشناسی رویکرد دوفضایی به آسیبهای مجازی خواهیم بود. لذا در این مقاله ابتدا پارادایم دوفضاییشدن تبیین شده و در ذیل این نگاه، تبدیلهایی که از آسیب فیزیکی به آسیب مجازی رخ میدهد، مورد توجه قرار میگیرد. سپس دادههای پرسشنامه برخط با رویکرد اکتشافی، جهت تجربهشناسی آسیبی، نگرشسنجی آسیبی و همچنین سنجش سطح دینداری مطالعه میشود. پس از آن رابطه میان سطح دینداری و تجربهشناسی آسیبی و سطح دینداری و نگرشسنجی آسیبی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در پایان بهعنوان جمعبندی مباحث مطرحشده، همچنین طرح الگویی برای تبیین روابط میان سه متغیر، به ترسیم نقشه مسیر روابط میان متغیرهای مورد توجه خواهیم پرداخت. این نقشه مسیر را میتوان بر اساس روش تحلیل مسیر و منطق اکتشافی بودن پژوهش، نوعی تحلیل مسیر اکتشافی و یا نقشه مسیر اکتشافی دانست.
خلاصه ماشینی:
"رویکرد دوفضایی به آسیبهای مجازی و دین: نگرشها و تجربهها سعیدرضا عاملی تاریخ دریافت: 12/10/1390 مجتبی حاجیجعفری تاریخ پذیرش: 01/12/1390 چکیده تجربهشناسی آسیبی کاربران فضای مجازی ایران، چه نسبتی با اعتقاد دینی و اخلاقی آنها دارد؟ آیا میتوان میان سطوح مختلف دینداری و تجربههای آسیبی، ارتباط معناداری یافت؟ از سوی دیگر آیا نسبتی میان نگرشها به آسیبهای مجازی (ناهنجاری و جرم) و سطح دینداری وجود دارد؟ میان سه متغیر تجربهشناسی آسیبی، نگرشسنجی نسبت به آسیبها و سطح دینداری کاربران فضای مجازی ارتباط معناداری وجود دارد؟ موارد فوق، سؤالات اساسی است، که در این مقاله مورد بحث قرار میگیرد.
آسیب مجازی و آسیب در فضای مجازی، همچون دیگر پدیدههایی که در فضای جدید زندگی شکل میگیرند، بهمعنای غیرفیزیکی بودن، غیرمحسوس بودن، کماهمیت و یا بیاهمیت بودن نیست، بلکه برعکس آسیب مجازی یا آسیبی که به نوعی با فضای مجازی ارتباط دارد، با توجه به مختصات فضای مجازی و شاخصهای اصلی این فضا که در بخش پیشین تشریح شد، آسیبی سریع، جهانی، فراگیر، سیال و تشدیدشده است و در برابر آسیب فضای فیزیکی که کند، محلی، محدود، راکد و عادی است، رخ میدهد.
این امر سؤالی را بهوجود میآورد، که چرا از میان متغیرهای جرمانگاری، این مورد بیش از مواردی همچون «استفاده از شناسه و رمز عبور فرد دیگر»، «هک کردن وبلاگ و وبگاه» و یا حتی مواردی که کاربران آنها را بهعنوان جرم محسوب نکردهاند، همچون «استفاده از فیلترشکن»، «داشتن تصاویر مستهجن در رایانه شخصی» با متغیرهای سطح دینداری ارتباط معنادار دارد؟ در پاسخ میتوان به مسئلهای اشاره کرد، که با ظهور و گسترش استفاده از اینترنت در کشور، به آن بیتوجه بودهایم؛ تبیین و مفهومپردازی دینی و حقوقی محیطها و رفتارهای افراد در فضای مجازی است."