خلاصه ماشینی:
"در جستجوی هویت *امید روحانی میزگرد با سید مرتضی آوینی،بهروز افخمی، مسعود فراستی (به تصویر صفحه مراجعه شود) راستش همیشه این رشته سؤالها برای من جذاب و جالب بوده است:چرا فیلمفارسی تا آن حد مورد اقبال مخاطبانش بود؟آیا سینمای ایران فرهنگ مخاطبش را ساخته است،یا این مخاطبان این سینما بودند که آن را شکل دادهاند(یا از شکل انداختهاند)و همه ویژگیهای آن را برجسته کردهاند؟آیا سینمای بعد از انقلاب با همه تنوعش توانسته سینمای با هویت ایرانی برای این ملت،با فرهنگ عجیب و غیرقابل درکش بسازد؟و از همه اینها گذشته و مهمترین سؤال:آیا هویت ایرانی در این سینما وجود دارد؟آیا سینمای ایران،سینمای با هویت ایرانی است؟و این هویت،در کدامیک از عناصر آن وجود دارد؟ راستش آدمی بسیار جدی هستم،لا اقل در این مقولهها و بحثها.
میخواستم آقایان بحث کنند و ببینیم که از نظر آقایان و با معیارهای شما،آیا این سینما از نظر کیفی هم قابل اعتنا و قابل دفاع است؟و نکته دوم که سؤالی دیگر است و مجزا اما با این سؤال و بررسی تداخل دارد،اینکه آیا اصلا سینمای حاصل آمده سینمایی با هویت است؟ هویت ایرانی دارد؟چیزی هست که بشود از آن همهجا به عنوان سینمای ایران دفاع کرد و مطرحش کرد؟ خب،من از آقای آوینی خواهش میکنم که به عنوان بزرگ جلسه بحث را شروع کند.
هیچ اثری به این صورتی که بعد از مدرنیسم پیش آمد برای هنر مدرن شما نمیتوانید پیدا بکنید که هنرمند درواقع این اثر را ساخته باشد برای اینکه در یک گالری،در یک جای منتزع از مردم،منفک از مردم،آن را به نمایش بگذارد و یک طیف خاصی که آشنا هستند با این تفکر و تأملات هنری بهطور خاص بیایند آنجا و از این آثار دیدن کنند،اصلا نمیبینید چنین چیزی را."