خلاصه ماشینی:
"اما این نهاد بین المللی طی زمان تغییرات زیادی کرده است و اکنون با شوری عقیده از تفوق بازار حمایت میکند،و درحالیکه تأسیس آن براحساس نیاز به فشار بر روی کشورها بود تا سیاست انبساطیتری را مثل افزایش هزنیهها و کاهش مالیاتها در پیش بگیرند و با کاهش نرخهای بهره اقتصاد را به حرکت درآورند،امروز صندوق نوعا،تنها وقتی اعتبار میدهد که کشور حاضر شود سیاستهای کاهش کسری بودجه،افزایش مالیاتها و یا افزایش نرخهای بهره را اتخاذ کند که به محدود شدن فعالیتهای اقتصادی منجر میشود.
آزادسازی بازار سرمایه از مهمترین خواستهها و شرایط صندوق بین المللی پول از کشورها در مقابل پرداخت وام،آزادسازی بازار سرمایه است؛چراکه یک بازار سرمایهی خوب،نشاندهنده وجود یک نظام سرمایهداری است، البته لازم به ذکر است که صندوق در کنار این درخواست،درخواست دیگری هم دارد و آن تعیین نرخ بهره توسط بازار آزاد است،البته این سیاستها ممکن است برای برخی از کشورها مفید باشد اما از آنجا که صنوق یک نسخه را برای همهی کشورها تجویز میکند،ممکن است برای برخی از کشورها مثل اتیوپی زیانبار باشد و باعث ورشکستگی بانکهای دالخی شود.
(همان:51)اگر مثلا کشور سوئد به اتیوپی پول داده تا مدرسه بسازد،بنا به این منطق باید پول را جزء ذخایرش بگذارد؛چرا که صندوق بین المللی پول معتقد است در آینده که کمکهای خارجی قطع شود کشور برای نگهداری این تسهیلات دچار مشکل گردیده و پیامد آن در قالب کسری بودجه ظاهر میگردد،پس کشور باید برای ایجاد تسهیلات از درآمدهای مالیاتی استفاده کند نه کمکهای خارجی، در این خصوص باید گفت انطور که شواهد تجربی و آمار و ارقام نشان میدهد،ثبات کمکهای خارجی به مراتب از درآمدهای مالیاتی بیشتر است،از طرف دیگر لازم به ذکر است که کشورها برای افزایش ذخایر کشورهای دیگر به آنها کمک نمیکنند."