چکیده:
هدف از تحقیق حاضر, تعیین تاثیر فعالیت هوازی در زمانهای مختلسف روز بسر کورتیزول و
برخی شاخصهای پیشالتهابی سرم مردان غیرورزشکار است. ۱۱ مرد سالم غیرورزشکار
(سن: ۲۴/۴۲/۷ سال. تودة بدن: ۶۴/۶۸/۱ کیلوگرم. قد: متر) بهصورت
داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنیها فعالیت هوازی مشابهی را در چهار زمان
مختلف روز(08:00، 12:00، 16:00 و 20:00)، بهصورت تصادفی روی چرخ کارسنج انجام دادند. در
هر جلسه. آزمودنیها پس از گرم کردن و کشش. با شدتی معادل۹۰ درصد حداکثر ضربان
قلب. به مدت ۳۰ دقیقه روی چرخ کارسنج رکاب زدند. از هر آزمودنی دو نمونة خونی, قبل و
بلافاصله بعد از هر آزمون گرفته شد. پس از بررسی دادهها. با استفاده از تحلیل واربانس با
آندازه گیری مکرر مشخص شد مقادبر پایة تمامی شاخصها بهجز crp (۳<۰/۰۵) در دورههای
زمانی مختلف روز تفاوت معنی داری با بکدیگر داشتند (P<۰/۰۵) . فعالیت هوازی سبب
افزایش معنیدار کورتیزول و 11-6 شد (P<۰/۰۵) . ولی در پی انجام فعالیت هوازی, تغییر
معنی داری در سطوح TNF-aوcrp مشاهده نشد (P<۰/۰۵) . همچنین ریتم شبانهروزی بر
اندازه و میزان پاسخ این شاخصها به فعالیت هوازی تاثیر معنیداری نداشست (P<۰/۰۵) . بر
اساس یافتههای تحقیق حاضر میتوان نتیجهگیری کرد که به استثنایCRP غلظتهای پابهة
سایر شاخصها تحت تاثیر تغییرات زمان روز هستند. با این حال, پاسخ کورتیزول و
شاخصهای پیشالتهابی به فعالیت هوازی حاد به زمان وابسته نیستند.
خلاصه ماشینی:
"این مسئله شاید به دلیل افزایش فرآیند گلکونئوژنز و تحریک اشتها به وسیلۀ کورتیزول هنگام صبح باشد(1)،اما یافتههای پژوهش حاضر نشان دادند که برخلاف کورتیزول،میزان ???-FNT در ساعت 00:8 در کمترین مقدار خود و در ساعت 00:20 در اوج بوده است لیبمن2و همکارانش(1998)نیز به افزایش غلظت ???-FNT در زمان عصر اشاره داشتند.
در ادامه و برای بررسی تأثیر فعالیت هوازی بر شاخصهای موردنظر،یافتههای پژوهش حاضر نشان دادند که انجام فعالیت هوازی به مدت 30 دقیقه و با 90 درصد حداکثر ضربان قلب سبب افزایش معنیدار کورتیزول و 6-LI شد،اما تغییر معنیداری در ???-FNT و PRC-sh مشاهده نشد.
با وجود این،تحقیقات در این مورد وجود دارد که با نتایج به دست آمده همخوانی ندارد؛برای مثال میتوان به تحقیق مارکوویچ1و همکارانش (2008)اشاره کرد نتایج آن نشان میدهد یک جلسه فعالیت بدنی شامل 30 دقیقه رکاب زدن با شدت 50% اکسیژن مصرفی بیشینه،در مقادیر 6-LI و 01-LI سرمی مردان غیر ورزشکار افزایش معنیداری ایجاد نکرده است(36).
در پژوهش حاضر، FRC-sh نیز مانند ???-FNT ،متقاقب فعالیت هوازی تغییر معنیداری نیافت،ولی در این شاخص نیز افزایش مشاهده شد کلی1و همکارانش(2006)با مطالعهای مروری روی برخی پژوهشهای انجام شده بین سالهای 1990 تا 2006 بیان کردند که فعالیت هوازی نمیتواند سبب کاهش سطوح PRC-sh شود(43).
بهطور خلاصه،براساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان نتیجه گرفت که شاخص PRC-sh ،در مقایسه با شاخصهای التهابی دیگر مانند 6-LI پیشبین بهتری برای خطرات عروقی است و ارزیابی آن برای پیشبینی خطر قلبی-عروقی و پاسخ به تمرینات و فعالیتهای مختلف ورزشی میتواند بدون توجه به زمان روز انجام شود.
33-6 :21 ,lonummI crexE ?ecnaveler lacigoloib eht si tahw :gniniart dna esicrexe etuca ni 6-nikuelretnI ."