چکیده:
مقدمه: این پژوهش بهمنظور بررسی انسداد فکر در یادگیری فضایی برای جستجوی هدف، متقابلا در یک مسیر مارپیچ و پلکانی در یک محوطه فروشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. روش: روش از نوع تجربی بود. پژوهش در یک محوطه فروشگاهی با 350 بوتیک مورد بررسی قرار گرفت. 100 نفر شرکتکننده بهطور تصادفی انتخاب شدند که میبایست در دو مسیر پلکانی و مارپیچ با آدرس کلامی و آموزش تصویری (ارائه نقشه) به جستجوی هدف میپرداختند. متغیرهای پژوهش، آموزش در دو سطح کلامی و نقشه و مسیر در دو سطح مارپیچ و پلکانی بودند. یافتهها: نتایج نشان داد که اثر انسداد فکر، زمانی که شرکتکنندگان در محوطه مارپیچ با آموزش کلامی رها میشدند، بهطور قابل توجهی قویتر بود. طبق نتایج بدستآمده توسط آنوای دو راهه، میانگینهای مولفه مسیر در مقایسه با میانگینهای مولفه آموزش، از معناداری بیشتری برخوردار بودند. به علاوه تعامل مسیر و نوع آموزش نیز معنادار بود. نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش تعامل آموزش و مسیر در آزمایشهای یادگیری فضایی در انسان قابل توجه است. یافتههای این پژوهش به خوبی تایید کردند که آموزش فضایی نسبت به آموزش کلامی، فرد را کمتر دچار انسداد فکر در یادگیری فضایی میکند.
خلاصه ماشینی:
"اثر تعامل آموزش و مسیر بر یادگیری فضایی The effect of training and path interaction in spatial learning تاریخ دریافت:1389/10/8 تاریخ پذیرش:1390/8/18 سیده منوره یزدی*،غزال زند کریمی1 کیده {IBمقدمه:این پژوهش به منظور بررسی انسداد فکر در یادگیری فضایی برایجستجوی هدف،متقابلا در یک مسیر مارپیچ و پلکانی در یک محوطهفروشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.
لیکن نتایج نشان دادند که اثرجستجوی نهفته و انسداد یادگیری چنانچه فقط محوطه مجازی(محیط کامپیوتری بدون علائم راهنما)مورد کاوش قرار بگیرد،خیلی بیشتر از زمانی است که علائم راهنما وجود داشته باشند.
سوال این بود که آیا تعامل آموزش و مسیر،انسداد فکر دریادگیری را به حداقل میرسانند؟آیا افراد در مسیر مارپیچ بیشتراز افراد در مسیرپلکانی دچار انسداد فکر میشوند؟ وش پژوهش حاضر،به روش آزمایشی صورت گرفت.
هدف از انتخاب این مجموعه،این بود که شرکتکنندگان یادگیری فضایی و انسداد فکر درجستجوی ذهنی حاصل از آن را نه فقط به صورت ذهنی،بلکههمراه با فعالیت بدنی انجام دهند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) حث یافتهها اثر انسداد فکر را در یادگیری فضایی بین مسیر مارپیچ ومسیر پلکانی همراه با نوع آموزش نشان دادند.
همان طور که برروی نمودار 1 نشان داده شده است،اثر انسداد فکر در زمانی کهمسیر مارپیچی و نوع آموزش به صورت آدرس کلامی بود،دربالاترین حالت خود قرار داشت و زمان واکنش صرف شده توسطشرکتکنندگان در این سطح از آزمون،بالاترین سطح خود راداشت.
نتایج این پژوهش نیز نشان دادند که یادگیری فضاییهمراه با تکالیف دیداری-فضایی افزایش مییابد و انسداد فکر در این حالت کمتر است."