چکیده:
چکیده مدیریت ومدیران در هر سازمان و نظام هر چند از نظر اعتقادی، فرهنگی، سیاسی و تخصصی قوی و اثربخش باشند، با مجموعهای از آسیبها مواجهند که میتواند آنها و سازمان را تضعیف کند یا حتی به اضمحلال بکشاند به همین دلیل توجه به این آسیبها از ضرورتهای انکارناپذیر است. خوشبختانه این مهم در اسلام و نظام اسلامی به طور جدی مورد توجه واقع شده است و به ویژه سیره مدیریتی امام علی(ع) مملو از هشدارهایی است که مدیران را نسبت به آسیبهای مدیریتی آگاه میسازد. ما در این مقاله به اختصار به برخی از آنها میپردازیم.
خلاصه ماشینی:
ترس هر منشائی که داشته باشد آثار نامطلوبی در تصمیمگیری و به ویژه اجرا خواهد داشت، البته نهراسیدن، هیچگاه به معنای تهور، اقدام غیر منطقی و خطرپذیری غیر عقلایی نیست بلکه ضروری است پس از بررسی علمی و کارشناسانه همه جوانب و آماده سازی شرایط لازم، در حوزه تصمیم و اجرا، با اقتدار و شجاعت عمل نمود.
P} امام علی(ع) نیز بر اصل ضابطهگرایی در مدیریت تأکید فراوان داشته و در روش و منش حکومتی خود آن حضرت نیز این اصل به جد پیگیری شده است.
امیرمؤمنان(ع) در فرمان به مالک اشتر میفرماید: به هیچ یک از اطرافیان و وابستگانت زمین و ملک را به بخشش وامگذار، مبادا در تو طمع کنند که قراردادی به سود ایشان منعقد کنی که مایه زیان سایر مردم باشد که در این صورت سودش برای آنان است و عیب و ننگش در دنیا و آخرت برای تو.
بر این اساس، امام علی(ع) در سفارشهای خود هر دو جهت مسأله را مورد توجه قرار داده و ضمن توصیه به پرهیز از شتابزدگی در کارها، اجتناب از سستی را نیز متذکر میگردد و آن را شیوه بیخردان معرفی مینماید: شتاب کردن قبل از به وجود آمدن امکان و درنگ کردن بعد از به دست آمدن فرصت، نشانه بیخردی است.
از این رو رفتار مدیران با زیر دستان باید متواضعانه و همراه با حفظ شخصیت انسانی ایشان باشد تا ضمن ایجاد فرهنگ تواضع و ادب در فضای سازمانی، موجبات افزایش انگیزه را نیز فراهم آورد.
امام علی(ع) در این باره خطاب به فرماندار مصر، مالک اشتر مینویسد: مبادا نیکوکار و بدکار نزد تو یکسان باشد.