"سرمقالهدیالوگ یا مونولوگشورای سردبیری انسان در فراز و فرودهای زنده‌گی و برای رفع نیازهای متنوع خود به ویژه دانستنو در پی آن خواستن،بیش تر از آن چه باید تلاش کرده است تا به انتقال پیام وبرخورداری از ارتباطات بپردازد.
شاید به همین دلیل است که پوپولیست‌ها درجامعه‌های استبدادی قدرت را در دست می‌گیرند به‌طور متوالی به تحریک و تهییجاحساسات و عواطف ملت متوسل می‌شوند،مرتب به میان آنان می‌روند و برای آن‌هادر یک جا سخنرانی می‌کنند.
چه روزگاری میشود اگر در یک مجلس همه یک حرف بزنندو همه تنها بخواهند منافع یک گروه خاص را تامین کنند؟تکلیفبقیه‌ی افراد جامعه در این نهادی که قرار است مردمی باشد اما درآن نماینده و جای گاهی ندارند،چه میشود؟فراموش نکنیم کههیچ سرزمینی متعلق به یک،دو و یا چند نفر نیست.
استقلال،آزادی و عدالت اجتماعی در هیچ جامعه‌یی استقرارنمی‌یابد،مگر!مگر!به اعتبار گذار از تک گویی(مونولوگ)ورسیدن به دروازه‌های گفت و گو(دیالوگ)!تاریخ قرن‌ها استکه سرنوشت این نوع تفکر را روشن کرده است."
(
, 
, 
)
