سپیدرود - مجله فردوسی ادب و هنر

"رودخانه‌ی(سپیدرود)،در جهت شمالی به سویجلگه‌ی گیلان جاری شده وپس از مشروب ساختنسرزمین‌های حاصلخیز،در موساچای بندرکیان شهر،وارد دریایکاسپین(خزر)می‌شود. *-نگاهی به سرزمین گیلان،قربان فاخته جوبنه،تهران لوح زرین،چاپ اول 1386،ص سپیدرود (به تصویر صفحه مراجعه شود)ابراهیم شکری «سپیدرود» زلف افشان و خرامان و شکیب نرم نرمک زفراز و زنشیب ید بیضا،دم عیسا دارد کولبارش زبهاران جاری قطراتش همه سیمین آجین جگر تشنگی زرده گیاه نفس رایحه‌ی صبح بهار خرمی بخش در و دشت و دمن فاخته نغمه‌ی خوش می‌خواند تا زند شانه به زلف شالی آه زآن روز که ناید زسفر می‌شود دشت زآهو خالی ناله زآن زلف دو تا می‌خیزد خیزا از خواب گران برزیگر هم گیاه می‌فشرد،هم جنگل نغمه‌ای گر نخروشد زان رود از دل کوه کمر می‌آید روشنابخش بصر می‌آید خسته از رنج و ظفر می‌آید پیک شادی و ظفر می‌آید زلفش آغشته به زر می‌آید زو شده تازه مگر می‌آید خوش‌تر از عنبر تر می‌آید نبض دریای خزر می‌آید رود با حشمت و فر می‌آید کان دم قدسی اثر می‌آید جان به لب،خون به جگر می‌آید عمر مرداب به سر می‌آید نالش زنگ خطر می‌آید که خطر از همه سر می‌آید این‌چنین مرگ بشر می‌آید شام هجران دگر می‌آید (به تصویر صفحه مراجعه شود)&%07129DRFG071G%"