خلاصه ماشینی:
"با شنیدن خبر مرگ هلن کلردر اول ماه ژوئن سال جاری این دانشجو طینامهای بمن نوشت«با وجود آنکه احتمال داردانسانهای دیگر در شرایط متشابه،بطور کلیرویه دیگری داشته باشند،هلن ایمان خود رااز دست نداد-او فعالیتهای مفیدی نمود و نسبتبه بشریت خدمات ارزندهای انجام داد.
بعد از اتمام این سفر دوماهه که من نیزبعنوان رئیس شورای ملی کرها و نابینایانآفریقای جنوبی همراه هلن کلر بودم،در کتابمدرباره او نوشتم«دو ماه زندگی با کسیکهبکلی از نعمت بینائی و شنیدن محروم است،تجربهای فراموش نشدنیست».
در سالهاینخست،زمانیکه دنیای درون او با جهانبرونی با حرکت انگشتان و از راه لمس اشیاءرابطه پیدا میکرد،عادت من این بود کهمدتها باو خیره شوم و از خود بپرسم«آیا او درچه سنی نابینا و کور شده است؟»و یا«دیایدرون او و جهان خارج و خاطرات و عوالماسرارآمیزیکه هرگز نتوانستهاند بطور طبیعیپرورش یابنئد به چه صورتی تجلی میکنند؟»اینسئوالاتی است که هنوز باقی ماندهاند."