صفحات اولیه - مجله جستارهای نوین ادبی

این مقاله به بررسی نقش معنایی واژة «جامه »(ymak٨١ /jmag ٨١:[y’mk']) در جمله «این جامه که می بری»[hbar ́dah k ́-ymak٨١ /jmag ٨١:[t]y’mk'b]می پردازد. ایـن جمله خطاب به زردشت در هنگام عروج او به آسمان در کتاب هفتم دینکـرد آمـده اسـت . این پژوهش بر بنیاد ریشه شناسی تاریخی و کاربرد واژة جامـه در متـون گـورانی(سـده ٣-١٤ه )از گروه شمال غربی زبان های ایرانی(پارتی)انجام شده است . واژة جامه در این زبـان به معنای تن ، پیکرو کالبد انسانی کاربرد گسترده ای دارد. جامـه محـل بـروز روان انسـانی است و روان در هنگام عروج و مرگ از آن جدا میشود. بنابراین در هنگام عروج زردشت به آسمان ،امشاسپند بهمن به او میگوید: جامه(= تن ) خود را برزمین بگذارد و در سفری روانی با مینوی بهمن همراه شود.