چکیده:
در این مقاله پیرامون شب قدر از دید مفسرانی چون ابن عربی، فیض کاشانی، حسن زادة آملی، آشتیانی، امام خمینی، ابن فارض، ملّا سلطانعلی و بانو امین بحث می شود. در این مقاله حقیقت شب قدر و کسانی که درک این حقیقت را کرده اند، علامات ظاهری شب قدر، زمان آن، حال عبودی و خصایل و علوم کسانی که درک حقیقت این شب را کرده اند، بعضی برکات و ثمرات آن برای اهلش و توصیه های معصومین (علیهم السلام)برای درک آن پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
"شیخ عارف محی الدین در جایی دیگر در خصوص توجه وحال عبودیی که شخص در رابطه داشته باشد می گوید: پیامبر شب قدر را در روزهای فرد از شبها قرار داده است و شبهای قدر روزهای زوج بوده ولی در سال نزول قرآن در روزهای فرد قرار گرفته است و این به خاطر آن است که طلب چون در شبهای فرد ماه باشد، شبهای فرد حافظ این بنده هستند در رابطه با خیرات و برکاتی که در این شب به او داده می شود و او در روزهای فرد از زمانی است که به او تذکر داده شده پس آن خبر را به خدا نسبت می دهد همچنان که خداوند هم فرد است اگر چه سبب حصول این خیر در این شب نیز هست ولیکن عین شهود وتر او را از نسبت دادن خیر به غیر خدا حفظ می کند اگر چه شب قدر را هم سبب میداند پس اگر در شب زوج بود اگر برای این عبد مایۀ تذکیری نمی بود در وقت التماس خیر از جانب خداوند یا در شهود آن که آن را تنها به خداوند نسبت دهد بنابراین صاحب جهل و حجاب می شد از معطی خیر و این است سر اینکه لیله القدر در شب های فرد قرار داده شده است پس این را بفهم."