چکیده:
هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مداخلات روان درمانی حمایتی گروهی به شیوهIPT در کاهش علائم افسردگی بیماران مبتلا به اعتیاد بود. این پژوهش از نوع مطالعات آزمایشی واقعی است که از طرح گروهی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده می کند. نمونه این پژوهش متشکل از 22 مرد مبتلا به اعتیاد بود که بر اساس ملاک شمول نمره 14 و بالاتر در پرسشنامه افسردگی بک-2 انتخاب شدند. از این افراد 10 نفر به طور تصادفی به گروه آزمایشی و 12 نفر به گروه کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایشی تحت 12 جلسه روان درمانی بین فردی گروهی قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که روان درمانی حمایتی گروهی به شیوهIPT توانست کاهشی معنادار در علائم افسردگی (24/5= t، 002/0=p) مردان معتاد به وجود آورد. طبق این نتایج می توان از روان درمانی حمایتی گروهی به شیوهIPT برای کاهش علائم افسردگی بیماران معتاد استفاده کرد.
The objective of this study was the effect of interference in group supportive psychotherapy by IPT method in reducing depressive symptoms of addicted patients. Such kind of research is done in true experimental way that involves both pretest- posttest randomized group design with controlled group. Participants were 22 addicted patients with 14 score and more in Beck Depressive Inventory- II. They were specified randomly in to two groups: 10 participants in experimental group and 12 participants in controlled group. The subjects in experimental group participated in 12 sessions of group interpersonal psychotherapy. To analyze the data، the autonomous T-test was utilized. The Results showed that group supportive psychotherapy by IPT method could create significantly dwindle depressive symptoms (p= 0/002، t= 5/24) in the male experimental group in compression to the controlled group. According to the results، group supportive psychotherapy by IPT method demonstrated effectiveness in reducing depressive symptoms in addicted patients.
خلاصه ماشینی:
"طبق این نتایج میتوان از روان درمانی حمایتی گروهی به شیوه IPT برای کاهش علائم افسردگی بیماران معتاد استفاده کرد.
هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین میزان تأثیر روان درمانی حمایتی گروهی به شیوه IPT 4بر کاهش علائم افسردگی بیماران مبتلا به اعتیاد بوده است.
بنابراین باتوجه به هدف یاد شده فرضیهی زیر مورد بررسی قرار گرفت:رواندرمانی حمایتی گروهی به شیوه IPT در کاهش علائم افسردگی بیماران مبتلا به اعتیاد مؤثر است.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) از نتایج جدول 2 اینگونه استفاده میشود که میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش خیلی کمتر از میانگین گروه کنترل است و میتواند نشاندهنده این موضوع باشد که روان درمانی بین فردی (IPT) علائم افسردگی را در گروه آزمایش کاهش داده است که البته معنیدار بودن این تفاوت در بخش تحلیل دادهها مفصل مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
در تحقیق بارکام و همکارانش(1999)116 نفر که علائم افسردگی در پرسشنامه افسردگی بک نشان داده بودند،تحت 3 جلسه درمان با دو مدل درمانی شناختی-رفتاری و روان پویایی-بین فردی قرار گرفتند که نتایج گویای اثر بخشی این درمانها در کاهش علائم افسردگی زیر نشانگانی بود لذا یافته پژوهش حاضر مبنی بر کاهش علائم افسردگی در طی 12 جلسه،تایید دیگری بر اثربخشی درمانهای کوتاه مدت در افرادی است که علائم افسردگی دارند.
این پژوهش نشان داد که میتوان از روان درمانی بین فردی گروهی کوتاه مدت در کاهش علائم افسردگی درمانجویان استفاده کرد که به دلیل شکل کوتاه مدت و گروهی قابلیت استفاده در شرایط مختلف بالینی را فراهم میکند.
Psychotherapy in two-plus-one sessions: Outcomes of a randomized controlled trial of cognitive-behavioral and sychodynamic-interpersonal therapy for subsyndromal depression."