خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) استعلا در تفکر هایدگر فیلیپ کپل ترجمۀ محمد خندان -در تاریخ تفاسیر هایدگری ما بامجموعهای از مفاهیم متناظر روبهرومیشویم؛مانند:«ما بعد الطبیعه و تئولوژی»،«انتوتئولوژی و تئولوژیمسیحی»،«تئولوژیو ایمان»و«وجود و خدا».
طریق دوم خوانش رابطۀ فلسفه و تئولوژیدر تفکر هایدگر مبتنی است بر سامان دادنگونهای«شالودهشکنی تئولوژیک»تئولوژیمسیحی.
2. واقعبودگی و استعلا رهیافت در زمانی مقید است نقطۀ آغازخود را بررسی این سخن مشهور هایدگر قراردهد که«بدون این سرچشمۀ تئولوژیک،من هرگز رهسپار راه تفکر نمیشدم.
هایدگر در اندیشۀ سنآگوستین پیش ازهرچیز تجربۀ مسیحی را بر اسا دلبستگیبه زندگی به منزلۀ واقعبودگی تحلیل کرد؛«واقعبودگی»در اینجا فقط به معنای«واقع بودن» (ytilautcaf) یا ممکن الوجودبودن متعلقات تجربه نیست،بلکه در معناییعمیقتر،واقعبودگی را باید از این سخنآگوستین فهمید که«واقعیت،روح است» (amina tse aicitcaf) .
3. نوع دیگری از استعلا در اینجا با موضوع سوم پیوهند مییابیم:«تفکر وجود و انتظار برای خدا».
ایمان پیشاپیش حاضر است وتئولوژی فقط هنگامی به حضور درخواهدآمد که تفکر بهگونهای محکم دربارۀ مسئلۀفراموشی وجود بیندیشد."