چکیده:
هدف:پژوهش حاضر برای بررسی تأثیر ورزش صبحگاهی در کاهش پرخاشگری کودکان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر انجام شده است.روش:به منظور انتخاب نمونه‌های مورد مطالعه یک آموزشگاه به شیوهء در دسترس انتخاب و دانش‌آموزان آن با استفاده از آزمون پرخاشگری زاهدی‌فر مورد غربال‌گری قرار گرفتند.بدین وسیله 14 دانش‌آموز کم‌توا ذهنی آموزش‌پذیر پرخاشگر 17-9 ساله انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.پژوهش به نتیجه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل همراه با پیگیری انجام شد.برای تحلیل داده‌ها از روش اندازه‌گیری مکرر استفاده شد.یافته‌ها:نتایج نشان دادند که اجرای برنامه ورزش صبحگاهی به طور معناداری پرخاشگری آزمودنیها را کاهش داده است و بعد از یک ماه پیگیری نیز آشکار شد که نتایج به دست آمده پایدار مانده‌اند.نتیجه‌گیری:ورزش صبحگاهی در مدارس کودکان کم‌توان ذهنی، پرخاشگری آنها را کاهش می‌دهد.
Objective: This study investigates the impact of early morning physical exercises on reduction of aggression in children with mental retardation.
Method: 14 male students with educable mental retardation ageing 9 to 17 year old، with an available method، from one school were selected، and randomly assigned to experimental and control groups. The research was conducted according to the semi -experimental method using pre-test، post-test design and follow-up for the control group.
Results: The result of the statistical analysis through repeated measure design revealed a significant difference between the two groups. After a one month follow-up، the results were stable and the finding showed that early morning exercises could significantly reduce the amount of aggression in the students with educable mental retardation.
Conclusion: This research shows that morning physical exercises can be considered as a useful way to be used to help children with mental retardation.
خلاصه ماشینی:
یافته‌ها:نتایج نشان دادند که اجرای برنامه ورزش صبحگاهی به طور معناداری پرخاشگری آزمودنیها را کاهش داده است و بعد از یک ماه پیگیری نیز آشکار شد که نتایج به دست آمده پایدار مانده‌اند.
نتایج نشان داد که تمایلات پرخاشگرانه گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تحت تأثیر ورزش صبحگاهی به طور معناداری کاهش یافته است.
افراد مورد مطالعهء در این تحقیق 41 نفر از دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر پرخاشگر بودند که از یک آموزشگاه به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت کاملا تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم شدند.
همچنین یک ماه بعد از اجرای پس آزمون،مجددا پرسشنامه پرخاشگری برای پیگیری نتایج به دست آمده برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد و در پایان نتایج آزمون مورد بررسی و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
برنامه ورزش صبحگاهی متغیر مستقل در این پژوهش،اجرای برنامه ورزش صبحگاهی برای دانش‌آموزان پرخاشگر در گروه آزمایشی بود که تأثیر آن بر متغیر وابسته یعنی پرخاشگری دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر مورد مطالعه قرار گرفت.
همچنین یافته‌های این پژوهش با یافته‌های غباری بناب و نبوی(2831)که نشان می‌دهد میزان تطابق دانش‌آموزان کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر تحت تأثیر ورزش صبحگاهی افزایش یافته و از میزان پرخاشگری آنها کاسته شده است،در یک راستاست و یافته‌های یکدیگر را تأیید می‌کنند.
این پژوهش بر روی دانش‌آموزان پسر کم‌توان ذهنی آموزش‌پذیر پرخاشگر انجام گرفت که بهتر است در پژوهشهای بعدی تأثیر ورزش صبحگاهی بر دختران پرخاشگر مورد مطالعه قرار گیرد.
(
, 
, 
)
