خلاصه ماشینی:
"اولین اقدام جمهوری سوسیالیستی شوروی،لغو قرارداد 1907 م بود که در این رابطه«تروتسکی»(کمیسر خارجی جمهوری شوروی)در قسمتی از نامه رسمی خود در تاریخ چهاردهم ژانویه 1918 به سفارت ایران در پترزبورگ اظهار داشت:«معاهدهء 1907 نظر به اینکه علیه آزادی و استقلال ملت ایران بین دولتین روس و انگلیس بسته شده،بکلی ملغی و تمام معاهدات سابق و لاحق آن نیز از درجه اعتبار ساقط خواهد بود3.
رویه سیاستگذاران ایرانی،نه تنها بهبود روابط با روسیه شوروی را بدنبال نداشت،بلکه سیاست ضد شوروی وثوق الدوله،باعث شد که روابط نزدیکی بین قوای نظامی انگلیس با ضد انقلابیون روسی،که انزلی را پایگاه توطئه علیه قفقاز قرار داده بودند،فراهم آید و از طریق ژنرال«دنیکن»(سردار سلطنت طلب روس)که کشتیهای جنگی تزاری را با خود به انزلی آورده بود،در ایران پناه دهد2این رفتار باعث اشغال بخشهایی از سرزمین شمال ایران،از جانب ارتش سرخ گردید و جریانات گیلان را بدنبال داشت.
وقایع بعدی در روسیه و پراگماتیسم استالینی باعث گردید جنبههای ایدئولوژیکی و عقیدتی که در اوائل حکومت شوراها مبنای سیاست خارجی این کشور قرار داشت به منافع اقتصادی تبدیل گردد؛اما این مسئله تا جنگ جهانی دوم ادامه داشت و در اثنای جنگ با اتفاق بین سوسیالیست شرق و امپریالیسم غرب متفقان کشور ایران را به اشغال خود درآوردند2.
دیپلماتی شوروی اگرچه از بدو پیروزی انقلاب اکتبر تا فروپاشی آن تحولاتی چون انقلاب جهانی سوسیالیسم،نظریه سوسیالیسم در یک کشور،اجتناب ناپذیری جنگ بین بلوکهای قدرت و همزیستی مسالمتآمیز را به خود دیده است،لکن همیشه با شدت و ضعفهایی،به نوعی این اصل اساسی موردنظر لنین که وظیفه دیپلماسی شوروی مقابله با امپریالیسم و تلاش برای کسب پیروزی است تعقیب شده است و جهان شمولی حکومت پرولتاریایی سیاست خارجی شوروی را تحت تأثیر قرار داده است."