خلاصه ماشینی:
پرسش و تردید در نمایش مداوم انسانماندن [ یادداشتی بر نمایشگاه گروهی نقاشی در گالری ماهمهر ] سیدامیر سقراطی در چهارماه گذشته گالریهای پایتخت شاهد برپایی دستکم بیستنمایشگاه انفرادی از آثار هنرمندان حرفهای بود، که خود را شاگرد مستقیم نصرتالله مسلمیان دانستهاند.
باید گفت مسلمیان از مهمترین معلمان نسل جدید نقاشی در ایران است که آموزههای هنر مدرن و توجه به فردیت و تجربۀ زیسته را در شاگردانش پرورش میدهد و از بسط و گسترش تجربۀ نقاشانة خود در آثار دانشجویانش خودداری میکند.
در بیشتر کارها طنزی زیرپوستی و عمیق خودنمایی میکند و قطعیت و جاودانگی بلاهت روزگار رفته و سبوعیت در راه را به چالش میکشد و با ایجاد تردیدهایی ذهن را در پرسهزنیهای خویش معلق نگه میدارد که کدام درست است: تصویر بیرون از کادر بهنام "زندگی" ویا تصویری که در "نقاشی" منجمدشده و لحظهای از زندگی را بهنمایش گذاشته است؟ آیا اینها جهان تخیلات وهمآلود و بیمارگونهای است که از ذهن هنرمند تراویده ویا ما واقعا در فضایی متوهم و مهگونه در جستوجوی حقیقت واهی زندگی در تقلا هستیم؟!
نقاش عاطفی معترض، اما منطقی و گفتوگومدار در ساحت نقاشیهایش به هر چه هست و نیست میشورد و از تابلویی به تابلویی دیگر پرسشهایی را بهمیان میکشد؛ پرسشهایی که زیر آوار و هجوم رنگهای پرخاشجو در همان ابتدا طرح نمیشوند، بلکه پس از چرخیدن چشم در فضای ترکیببندی اثر و کشف انسان لهیده و گاه لمیده در نقاشی، بهمیان میآیند.
در آثار مرجان هوشیار با اینکه بکگراند نقاشیها، دلبستگیاش را به فضای آبستره نشان میدهد، اما، او نیز نقاش فیگوراتیو است که انسان و زندگی برایش اهمیت و معنا دارد.