مردم سالاری دینی؛ جمهوریت و اسلامیت گفتگو و مصاحبه

"اکنون سؤال این است که آیا اگر بخواهیم‌ مردم‌سالاری دینی را در جامعه اجرا کنیم،نیاز است که از طرفین بحث فرو بکاهیم؟به عبارت دیگر،آتوریته‌ دین ار که به اشکال مختلف نبوت،امامت،ولایت و مرجعیت در عصر غیبت برای ما مطرح است و مردم‌سالاری را،که بحث تدبیر به وسیله عقل‌ جمعی است،چگونه می‌توانیم جمع کنیم؟در واقع می‌خواهیم بپردازیم در مقام تحقق آیا می‌توان مدلی از مردم‌سالاری دینی را در مقابل مردم‌سالاری‌ محض غرب ارائه داد یا خیر؟ حجت الاسلام کعبی:من با این نظر که مردم‌سالاری را برآنید عقل‌ جمعی جامعه بدانیم ولی بگوییم دین و آتوریته مذهبی این را برنمی‌تابد، موافق نیستم و تناقضی بین این دو احساس نمی‌کنم. آیا این تلقی از عقل درست است که بگوییم‌ منبع درجه دوم است؟یعنی ابتدا متون دینی و اتوریته دین مقدم است و جایی که عقل تنافی نداشته باشد آن را بر عقل مقدم کنیم؟این درست‌ نیست؛زیرا اگر به مباحث اصول فقه،از جمله«قاعده ملازمه بین حکم‌ عقل و حکم شرع»مراجعه کنیم و عبارت معروف«الواجبات الشرعیه الطاف‌ فی الواجبات العقلیه»را مرور کنیم و دریابیم که اصلا قوانین و مقررات‌ حقوقی اسلام،عقلانیت را پیش می‌برد نه آن که عقلانیت را محدود کند،از آن دیده‌گاه برمی‌گردیم. اما آیا با این کلیات می‌شود یک بنای گسترده حقوقی تأسیس کرد و بعد گفت برآیند عقل جمعی است؟اگر جایی بتوانیم مصداقی پیدا کنیم و ادعا کنیم که حکم قطعی عقل است،از دیدگاه شرع مقدس پذیرفتنی است‌ و شرع با آن تنافی نخواهد داشت."