چکیده:
روشن است که یکی از وظایف منتظر، دعا برای ظهور مولایمان است.یکی از دعاهایی که برای ظهور حضرتش وارد شده، دعای فرج (الهی عظم البلاء) است. این دعا را که طبق نقل ها خود حضرت به محمد بن احمد بن ابی اللیث تعلیم فرمود دارای مضامین ارزشمند دینی است.حضرت به ما آموخته است که در گفت وگو با پروردگار، به تشریح حال خود بپردازیم؛ اما با تکیه بر مستعان بودن او در سختی وآسانی. حضرت با استفاده از بستری که صلوات وکلمه «اولی الامر» ایجاد کرده است، مطلب بسیار مهمی را به شیعیان خود انتقال می دهدکه همانا با اطاعت از امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف ومعرفت او رابطه مستقیم دارد وتنها راه حصول معرفت حضرت، اطاعت از آن عزیز است و اهمیت معرفت امام زمان نیز بر کسی پوشیده نیست. ثمره این معرفت در فراز پایانی به شکل عملی وبه صورت توسل رخ می نماید، چراکه توسل، تمسک جستن به اولیای الهی است و این معنابدون معرفت عمیق امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف امکان پذیر نیست.
it is obvious that one of the duties of a person who is waiting for the Imam of the AgeM.A.H.H.A.، is to pray for him. On of the prayers in this regard is the Faraj Prayer. This prayer that is based on the traditions has been taught by his Excellency to Muhammad Ibn Ahmad Ibn Abi al-leys، and includes high valuable of Islamic teachings. His Excellency، in this prayer، has taught us to describe our own state while speaking to God; but with relying on the One whose aid is to be implored in comfort and hardship. His Excellency، with the right usage from Salawat and the word (Ulel-Amr) transforms a very important subject to his Excellency’s followers; that has an important direct relation with following the Imam of the Age M.A.H.H.A. and having knowledge to him. The only path to know his Excellency is to follow that dear. And the importance of knowing Imam is not hidden to anyone. The fruit of this knowledge appears in the last phrase in practice and in supplication. That is because، the supplication is to resort to the Saints of God; and this will not happen except through having a deep knowledge to Imam.
خلاصه ماشینی:
حضرت با استفاده از بستری که صلوات و کلمه«اولی الامر»ایجاد کرده است،مطلببسیار مهمی را به شیعیان خود انتقال میدهد که همانا با اطاعت از امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف و معرفتاو رابطه مستقیم دارد و تنها راه حصول معرفت حضرت،اطاعت از آن عزیز است و اهمیتمعرفت امام زمان نیز بر کسی پوشیده نیست.
ثمره این معرفت در فراز پایانی به شکل عملی و به صورت توسل رخ مینمیاد،چرا کهتوسل،تمسک جستن به اولیای الهی است و این معنا بدون معرفت عمیق امام زمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریفامکانپذیر نیست.
برخی گفتهاندلفظ«آل»شامل تمام نسل و فرزندان پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم تا روز قیامت میشود؛ولی کلامدر این است که مقصود از«آل»که جزء صلوات واجب تشهد در نماز و غیر آنشده است،چه کسانند؟آیا به همان معنای اصلی و شامل تمام ذریه است یا اینکه ویژه معصومان و پاکان ایشان میباشد که خداوند دوستی آنان را واجب کردو اطاعتشان را فرض شمرده است.
این احتال،بسیار بعید است؛زیرا صحیح است این بلا که بر ما عارض شده،معلول واقعی و غیر قابل انکار بیمعرفتی ما به امام معصوم علیه السّلام و مشخصا امامزمان عجل اللّه تعالی فرجه الشریف است؛اما بلا،هیچگاه باعث معرفت نمیشود.
به پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و امیر المؤمنین علیه السّلام توسل کردیم و از آنان خواستیمکفایتمان کنند؛ولی کسی که امام معصوم در زمان ما و واسطه فیض الهی است،حضرت مهدی صاحب الزمان است و برآورده شدن حاجات ما به دست مبارک آنحضرت صورت میپذیرد.