Abstract:
یکی از مهمترین وظایف پیش روی مدیران، تصمیمگیری است. زندگی امروز در حالی ادامه مییابد که سایهافکنی شرایط عدم اطمینان بر کلیه امور، به علل مختلف فرآیند تصمیمگیری را به کلی متحول ساخته است. شرکتها نیز در طول عمر اقتصادی خود با عوامل مختلفی که غیرقابل پیشبینی است، روبهرو هستند و این مدیران هستند که تصمیم های نهایی لازم را اتخاذ می کنند. مدیران مانند سایر افراد جامعه دارای ویژگی های فردی، استعدادها، رغبتها، تمایل ها، نگرشها و نظام ارزشی متفاوتی هستند که میتواند بر سیاستهای شرکت اثرگذار باشد. پژوهش حاضر جهت ایجاد شواهدی مبنی بر تاثیرگذاری توانایی مدیریتی بر رفتار ریسکپذیری شرکتها صورت پذیرفته است. در این راستا، صورتهای مالی 165 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1388 تا 1397 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. توانایی مدیریتی با استفاده از الگوی دمیرجیان و همکاران (2012) اندازهگیری شده است. همچنین، برای اندازهگیری رفتار ریسکپذیری شرکتها از دو متغیر انحراف معیار نرخ بازده داراییها و نسبت مخارج سرمایهای به کل داراییها استفاده شده است. برای آزمون فرضیهها نیز از رگرسیون چندگانه با دادههای ترکیبی استفاده شده است. یافتههای پژوهش نشان داد که توانایی مدیریتی رابطه مثبت و معناداری با انحراف معیار نرخ بازده داراییها و نسبت مخارج سرمایهای به کل داراییها دارد.
One of the most important tasks for managers is decision-making. Life goes on today while the shadowing of uncertainty over all affairs has completely changed the decision-making process for various reasons. Companies, during their economic life, also face various factors that are unpredictable, and they are corporate managers who make the necessary final decisions for the company. Managers, like everyone else in the community, have different individual characteristics, talents, desires, attitudes, and value systems which can influence company policies. The present study was aimed to investigate the effect of the managerial ability on companies' risk-taking behavior. In this regard, we analyzed financial statements of 165 companies listed in Tehran Stock Exchange (TSE) for the period of 1388-1397. We measured managerial ability by using the model introduced by Demerjian et al. (2012). Also, we measure risk-taking behavior of companies by using two variables: standard deviation of the Return on Assets (ROA), the ratio of capital expenditures to total assets, and financial leverage of the company. Hypothesis testing was carried out through multiple regression model with panel data. The results indicated that managerial ability has a positive and significant relationship with the ROA and the ratio of capital expenditures to total assets.
Machine summary:
نتایج پژوهش آنان با بررسی ١٠٠٩٧٦ سال-بانک طی سالهای ١٩٩٤ تا ٢٠١٠ نشان داد که میان توانایی مدیریتی و ریسک پذیری رابطه مثبت وجود دارد و مدیران توانمند نقدشوندگی بیشتری ایجاد میکنند.
نتایج پژوهش آنان با بررسی ١٠١ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ١٣٨٤ الی ١٣٩١ نشان داد که میان میزان ریسک پذیری شرکت ها و عملکرد مالی آنها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
نتایج پژوهش آنان با بررسی ١٣٣ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای ١٣٨٨ تا ١٣٩٣ نشان داد که توانایی مدیریت ارتباط مثبت و معناداری با اهرم مالی دارد که میتواند نشاندهنده این موضوع باشد که مدیرانی که از توانایی مدیریتی بالایی برخوردارند به جهت انجام سرمایه گذاریهای سودآور و بالا نشان دادن تواناییهای خود به سمت استفاده از اهرم مالی حرکت میکنند.
جدول شماره ٦: نتیجه آزمون فرضیه با معیار (STAROA) برای ریسک پذیری {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همچنین ، با توجه به جدول شماره ٧، توانایی مدیریتی محاسبه شده بر اساس شاخص بازده داراییهای تعدیل شده صنعت با نسبت مخارج سرمایه ای به کل داراییها (معیار دوم ریسک پذیری) رابطه مثبت و معناداری دارد که این یافته با نتیجه اصلی پژوهش (ارائه شده در جدول شماره ٥) منطبق است .
در راستای آزمون فرضیه پژوهش با معیار دوم ریسک پذیری مبنی بر اینکه " بین توانایی مدیریتی و نسبت مخارج سرمایه ای به کل داراییها (Capex) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.