Abstract:
مناسبات دیرپای ایران و هند در دورۀ قاجار شکل تازهای یافت. در این دوره نوع کالاها و شیوۀ مبادلات بازرگانی تغییر کرد و موجب دگرگونی نظام اقتصادی ایران شد. موضوع اصلی این تحقیق بازشناسی انواع کالاهای صادراتی و وارداتی بین ایران و هند و آثاری است که این موضوع بر تولیدات داخلی و اقتصاد ایران در دورۀ مذکور داشتهاست. هدف: تحلیل تاثیر روابط بازرگانی ایران و هند بر تولیدات و اقتصاد ایران دورۀ قاجار تا پایان سلطنت مظفرالدینشاه است. در این مقاله فرصتها و تهدیدهای موجود در این مناسبات تبیین میشود. روش/ رویکرد پژوهش: رویکرد تحقیق حاضر «کیفی»[1] و «توصیفی–تحلیلی»[2] است و دادهها به روش «اسنادی»[3] و بر پایۀ منابع «کتابخانهای»[4] گردآوری شدهاند. یافتهها ونتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان میدهد که ایران از یکسو بازار فروش محصولات اروپایی شد و بازرگانان ایران به دلالان شرکتهای غربی تبدیل شدند و ازسوی دیگر ایرانیان با برخی از روشهای تولید کشاورزی و صنعتی آشنا شدند و برخی از دولتمردان درصدد برآمدند تا شیوههای جدید تولید را وارد ایران کنند.
Purpose: Trade relations between the two countries during Qajar period until the end of the last years of Mozaffar al-Din Shah (1896-1907) are studied to explore the impact of imports on the economy of Iran. Method and Research Design: Data was collected and analyzed from library resources and archival records of the Iranian Ministry of Foreign Affairs in Tehran. Findings and Conclusion: A wide variety of goods was traded between the two countries. European products imported from India into the Iranian market led to the closure of many newly established industries of Iran. However, as the result of such imports, Iranians became familiar with modern agricultural and industrial technologies as some government officials sought to import such technologies to the country.