Abstract:
انعطاف پذیری در طراحی مسکن معاصر را میتوان با توجه به تغییرات ابعاد زندگی و معیشت به عنوان راه حلی برای جلوگیری از گسیختگی تعاملات بین جامعه، مردم و فضای زیستی در نظر گرفت؛ زیرا خانه را باید متناسب با نیازهای در حال تغییر انسان طراحی نمود. اغلب در سایت های دایمی ساخته می شوند ولی به همان صورت که سایر ساختمان ها گسترش می یابند یا جایگزین می شوند، محیط پیرامونی آنها نیز به صورت مداوم تغییر می یابد. نیاز به انعطاف پذیری و سازگاری با شرایط جدید، نه تنها از شرایط مطلوب، بلکه از اقتصاد و نیاز انسان نیز نشات می گیرد. تحقیق حاضر به دنبال شناسایی میزان انعطاف پذیری معماری در کوی شالمان شهر سنندج می باشد. شیوه تحقیق در این مقاله پیمایشی و روش استدلال استقرایی است و با مرور متون و منابع مکتوب و نیز بررسی نمونه های موجود سعی بر آن شده است تا به نتایجی مطلوب و قابل استناد برای ارزیابی انعطاف پذیری دست یافت، سپس با هدف توجه به نیاز و خواست متفاوت و متغیر استفاده کنندگان از این فضاها در جهت ارایه طرح، پالن و همسو با نیاز کاربر به یک سری معیار در طراحی انعطاف پذیر رسید. این پژوهش کاربردی با روش توصیفی-تحلیلی ضمن تاکید بر فاکتور مشارکت مردمی و با مطالعات میدانی با هدف ارایه ی الگوی مفهومی و عملیاتی طراحی مسکن در شهر سنندج کوی شالمان شکل گرفته است. ابتدا مبانی تیوریک و نظری معماری انعطاف پذیر بررسی شده است، شاخص ها تعیین گردیده، سپس در مرحله بعد مسایل عینی و کاربردی در شهر سنندج لحاظ شد و در نهایت پس از اخذ نتایج و بررسی آن، با استفاده از نرم افزار های طراحی در معماری فضاهای معماری انعطاف پذیر پیشنهاد گردیده است، به صورتی که بتوان آن را عملیاتی نمود. نتایج تحقیق نشان می دهد که در سالهای اخیر با توجه به باال رفتن ارزش زمین توجه به معماری انعطاف پذیر بسیار افزایش یافته است اما در حال حاضر فاصله زیادی تا شرایط مطلوب وجود دارد. امروزه با تحولی در شیوه زندگی جهانی جریان یافته است و در مسیر خود خانه و مسکن انسانها را نیز دچار تغییر و دگرگونی میکند. نیاز به ساختاری برای تبیین گونه و شکل مناسب مسکن بسیار اهمیت دارد. آنچه که مهم است سعی بر شناخت نوع و حوزه تغییرات الگوی مسکن کشورمان و ارایه راهکارها و الگوهای مناسب برای مواجهه با این دگرگونی است.
Machine summary:
تبيين ميزان انعطاف پذيري در معماري مسکن با رويکرد اصول ايراني اسلامي ؛ نمونه موردي : کوي شالمان ، شهر سنندج تاريخ دريافت : ١٤٠٠/١١/٠١ فرخ عبودي ١*، اميد هاشمينسب ٢ تاريخ پذيرش : ١٤٠٠/١٢/١٨ کد مقاله : چکـيده انعطاف پذيري در طراحي مسکن معاصر را مي توان با توجه به تغييرات ابعاد زندگي و معيشت به عنوان راه حلي براي جلوگيري از گسيختگي تعاملات بين جامعه ، مردم و فضاي زيستي در نظر گرفت ؛ زيرا خانه را بايد متناسب با نيازهاي در حال تغيير انسان طراحي نمود.
شيوه تحقيق در اين مقاله پيمايشي و روش استدلال استقرايي است و با مرور متون و منابع مکتوب و نيز بررسي نمونه هاي موجود سعي بر آن شده است تا به نتايجي مطلوب و قابل استناد براي ارزيابي انعطاف پذيري دست يافت ، سپس با هدف توجه به نياز و خواست متفاوت و متغير استفاده کنندگان از اين فضاها در جهت ارائه طرح ، پلان و همسو با نياز کاربر به يک سري معيار در طراحي انعطاف پذير رسيد.
انعطاف پذيري در طراحي مسکن معاصر را مي توان - با توجه به تغييرات ابعاد زندگي و معيشت - به عنوان راه حلي براي جلوگيري از گسيختگي تعاملات بين جامعه ، مردم و فضاي زيستي در نظر گرفت ؛ زيرا خانه را بايد متناسب با نيازهاي در حال تغيير انسان طراحي نمود.
انعطاف پذيري در طراحي مسکن معاصر را مي توان - با توجه به تغييرات ابعاد زندگي و معيشت - به عنوان راه حلي براي جلوگيري از گسيختگي تعاملات بين جامعه ، مردم و فضاي زيستي در نظر گرفت ؛ زيرا خانه را بايد متناسب با نيازهاي در حال تغيير انسان طراحي نمود.