Abstract:
فرهنگ عامیانه و آداب و رسوم رایج در نزد ایرانیان یکی از منابع بکر و باارزشی است که در بطن خود،روح زندگی و فلسفه حیات را روشن ساخته و نمادها،استعارهها و علایم را به یاری گرفته،لطافت احساس اسنان خلاق و هنر آفرین این سرزمین را در قالب الفاظ ریخته،در کسوت اعمال و حرکات جلوهگر ساخته و زندگی پر از تمثیل،اشاره و کنایه مردم حساس را بازگو میکند. در میون قوم بختیاری که در فلات مرکزی ایارن و دو سوی زاگرس مرکزی و در میان رشته کوههای مرتفع قرار دارد و شامل بخشی از استانهای خوزستان،چهارمحال بختیاری،اصفهان و لرستان است میتوان نمونههای بسیاری از اینگونه آیین و مراسم نمایشی و گاه شرشار از عناصر نمایشی را جستجو کرد.آیین و مراسم در بختیاری به مناسبتهای گوناگونی برپا میشود که میتواند از تولد تا مرگ و گاه حاجات را در محدوده خود قرار دهد.
Machine summary:
"2-دس بوسون(das besun) دست بوسون و یا شیرنی خورون پس از آنکه خانواده داماد اجازه صحبت کردن از سوی خانواده دختر را یافتند،با هماهنگی قبلی روز و ساعت نیکی را برمیگزینند تا با آمادگی کامل و به همراه افراد فامیل و طایفه و عدهای از بزرگان سواره و پیاده با نواختن ساز و دهل و به همراه داشتن چندین رأس گوسفند و سایر وسایل پذیرایی که کاملا به عهده داماد است به سوی خانه پدر عروس رهسپار میشوند،و بیشتر اوقات گوسفندان پیشاپیش توسط یکی از جوانان فامیل داماد فرستاده میشوند در طول این راه خانوده داماد و همراهان به سوار بازی و سلیک تیرهای هوایی و شادی کنان و خواندن آوازی به نام(دوالالی)که نوعی سرود و آهنگ شادی است،و در مواقعی هم همراه با(کل و گاله)زنان و مردان جوان ایل که منظره بسیار بدیع و خاطرهانگیزی را در ذهنها تجسم مینمود میپردازند،و پس از رسیدن به نزدیکی خانه پدر عروس از آنان استقبال به عمل میآورند، سپس پدر داماد و عروس بعد از تعارفاتی چند وارد مذاکره شده و با هریک از نزدیکان خود به شور مینشینند، و پس از تبادل نظر پیرامون مسایل مادی از قبیل حق شیر(شیربها)و پشت قباله(مهریه)مباحثی مطرح و سرانجام و با وساطت بزرگان و ریش سفیدان طایفه،طبق سنت به توافق میرسیدند؛البته در مورد شیربها(حق شیر)غالبا گوسفند و اسب و قاطر و گاو و غیره..."