Abstract:
تبلیغات بازرگانی همواره در کنار موافقتها با مخالفتهای زیادی،به ویژه از نگاه فرهنگی،روبهرو بوده است.با این حال،واقعیتی است که از گذشتههای دور خود را بر تحمیل کرده است.با در نظر گرفتن این واقعیت و آثار عمیق و همه جانبهای که تبلیغات بازرگانی بر جامعه و افراد باقی میگذارد،قانونمند کردن آن به دغدغهای ملی و بین المللی تبدیل شده است.
اکنون هم در نظام جهانی و هم در حقوق داخلی کشورها،آزادی انتشار پیامهای تبلیغاتی به عنوان یک اصل پذیرفته شده و البته تلاش شده است تا با تبیین محدودیتها و استثنائات از عوارض منفی آن جلوگیری شود.
بررسی سابقه این تلاشها در حقوق بین الملل و در حقوق ایران موضوع دو گفتار جداگانه در این مقاله است.در گفتار سوم به بررسی موضوع از دیدگاه منابع فقهی و حقوقی اسلام پرداخته خواهد شد.این سه نظام حقوقی اختلافی در پذیرش اصل قاعده ندارند و تنها باید به شناخت مصادیق محدودیتها و استثنائات اقدام کرد.
Machine summary:
"بنیادیترین اصل در حقوق بین الملل ارتباطات،اصل جریان آزادی اطلاعات و ارتباطات است.
طبق این ماده:«هرکس حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است که از
با توجه به پذیرش اصل آزادی تبلیغات بازرگانی و شناسایی آن به عنوان یکی از حقوق اساسی
نکته مهم آن است که واژه«مطبوعات»در این قانون را باید به معنای لغوی آن،یعنی آنچه
قانون قواعدی وجود دارد که بیتردید در تبلیغات تجاری نیز باید مراعات شود.
یادآوری این نکته ضروری است که بهرغم آنکه قانون مخصوص تبلیغات بازرگانی تاکنون
قابل توجه است که 5 سال پس از تصویب این آییننامه و تشکیل مجلس شورای اسلامی،
این آییننامه به صراحت مقرر کرده است که: آگهیهی تبلیغاتی که از طریق رسانههای همگانی(رادیو،تلویزیون،سینما،
البته ممکن است این نیاز تنها برای مواقع اضطراری باشد مانند
52حضرت بدون منع کسانی که چنین شغلی داشتهاند،تنها به آنان توصیه فرمودهاند تا از سوگندهای خود بکاهند،زیرا این عمل گرچه موجب فروش بهتر کالا
این بهخاطر آن است که لهو،هدف اصلی آنها نبود،بلکه مقدمهای بود برای اعلام
چنانکه ملاحظه میشود در این جریان،اصل تبلیغاتی که کاروانداران برای فروش کالای خود
آنچه سرزنش شده است تنها زمان این تبلیغات و
بودهاند و ضمنا این تبلیغات بهگونهای بوده که از نظر شرعی«لهو»و ممنوع بوده است.
همچنین تبلیغ تجاری برای فروش کالاهای نجس مانند خمر یا گوشت خوک حرام است.
در این اصل مقرر شده است که:«نمایش مجسمه کامل در آگهی مجاز
این حکم مستند به روایاتی است که از میان آنها میتوان به حدیثی از امام صادق علیه السلام"