خلاصة:
در بیستم فروردین ماه 1392 زمین لرزهای به بزرگی 6،3 ریشتر شهر شُنبه در استان بوشهر را لرزاند. این زلزله از جمله زمینلرزههای مهم اوایل دهه 90 شمسی به شمار میآید. پس از وقوع زلزله شُنبه، نیروهای امدادی در منطقه حاضر شدند و با کمک مردم محلی کار امداد و نجات آسیبدیدگان آغاز شد. در ادامه، نهادهای مسئول به برنامهریزی برای استقرار اسکان اضطراری، اسکان موقت، و بازسازی اقدام کردند. از آنجا که بررسی فرایند و شیوه مدیریت بحران این زلزله حاوی درسآموختههای فراوانی است در این تحقیق به شیوه و فرایند مدیریت بحران با تأکید بر مراحل اسکان اضطراری و موقت پرداخته شده است. در همین راستا این تحقیق با استفاده از مشاهده مشارکتی محقق در منطقه زلزلهزده و حضور میدانی (با حضور در شهر زلزلهزده شُنبه و مصاحبه با مسئولان و مدیران مسئول در مدیریت بحران) انجام شده است. نتیجه بررسی نشان میدهد که مدیران بحران در شهرشُنبه در مرحله آمادگی، پیشگیری، آمارگیری در اسکان اضطراری و ارائه نقشه ساختمانی هماهنگ با اقلیم و فرهنگ منطقه دارای نقاط ضعف بوده و در زمینه سرعت عمل حضور دستگاهها در منطقه، عرضه خدمات امدادی و سرعت عمل در بازسازی بخوبی عمل کردهاند. شایسته است این نقاط قوت، تقویت، و نقاط ضعفها برطرف شود.
On April 9, 2013, an earthquake measuring 6.3 on the Richter scale shook Shonbeh town of Bushehr province. That earthquake was one of the major ones of the early 2010s. After the earthquake, relief forces arrived at the area and began to rescue the people with the help of local forces. Subsequently, the authorities in charge started to plan for emergency and temporary resettlement, and reconstruction. As the study of the crisis management process and methods of this earthquake contain many lessons, this research aims at investigating the crisis management methods and techniques through concentration on emergency and temporary settlement. Accordingly, this research is conducted through participant observation in the earthquake zone and a field study in Shonbeh and interviews with authorities and managers in crisis management. The results revealed that crisis managers in Shonbeh town practiced weakly in preparation, prevention, emergency resettlement statistics, and designing appropriate plans for reconstruction. However, they worked quite well in terms of quick reaction, deployment of machines to the area, providing rescue services and the pace of action in reconstruction. It is suggested that the strong points be reinforced, and the weak points be eliminated.
ملخص الجهاز:
زمين لرزه سال ٩٢ شهر شُنبه از جمله زلزله هايي بود که اگرچه در محدوده جغرافيايي کوچکي اتفاق افتاد، درس آموخته هايي با خود داشت که براي کساني سودمند است که در زمينۀ مديريت بحران و اسکان اضطراري و موقت برنامه ريـزي مـيکننـد.
اجزاي مرحله آمادگي سوانح شامل : - ارزيابي مخاطرات ، آسيب پذيري - ساختارها و راهبردهاي مقابله - برنامه آمادگي - هماهنگي - مديريت اطلاعات - سامانه هشدار اوليه - بسيج منابع پيشگيري و کاهش خسارت : اين مرحله شامل تمام اقداماتي است که به منظور از بين بردن يا به حداقل رساندن خسارات حوادث طبيعي بر جان و مال مردم بايد صورت گيرد؛ به عبارتي، اقداماتي که هم در دوران قبل از بحـران ، هـم در دوران بعـد از بحـران و هـم هنگام وقوع بحران بايد اعمال شود (فاطمي عقدا و همکاران ، ١٣٨٥).
نمونه کانکس هاي تحويلي به آسيب ديدگان زلزله شُنبه 72 بازسازي در بازسازي شهر شُنبه با توجه به اصرار مسئولان نسبت به تسريع در بازسازي و پايان هرچه سريعتر اسکان دائم ، الگوي پيمانکارمحور در دستور کار مجريان قرار گرفـت و در مرحله اول بازسازي، که بدون مشارکت مردم انجام شد، بنياد مسکن با مديريت خود و به صورت پيمانکارمحور و با هدف تسريع در بازسازي، کار ساخت را به عهده گرفته بود که به منظور اجراي هرچه بهتر بازسازي، شهر شُنبه به چهار منطقه تقسيم شد که استان فارس به عنوان استان معين و سه شهرستان بوشهر، دشتستان و گناوه به عنوان شهرستانهاي معين در کنار شهرستان دشتي کار بازسازي را شروع کردند.