خلاصة:
آموزش و پرورش فرایندی ارتباطی است. پایه های هر ارتباط را زبان تشکیل می دهد. زبان تنها وسیلة موثر در فرایند آموزش و پرورش است. بدون زبان ارتباطی میان افراد جامعه بر قرار نمی شود و بدون ارتباط آموزش و پرورش صورت نمی گیرد و بدون آموزش و پرورش انتقال میراث فرهنگی و تمدن بشری به نسل های بعدی امکان پذیر نیست.آموزش و پرورش خانوادگی به عنوان نخستین مرحله تربیت انسان» در بطن ارتباطات خانوادگی تحقق می پذیرد. دانش آموزان در محیط خانوادگی- اجتماعی خود.ء زبان خاص خود را فرا می گیرد. زبانی که از بعد جامعه شناختی متنوع بوده و غنای واژگانی و دستوری آنها به ویژگی های فرهنگی و اجتماعی محیط رشد دانش آموزان بستگی دارد. ورود دانش آموزان به دبیرستان دوره اول یک حادثه است. چرا که دبیرستان دوره اول از لحاظ شکل و محتوا متفاوت از خانواده و محیط پیرامونی دانش آموزان است .حال اگر زبان دبیرستان دوره اول نیز از زبان دانش آموز تفاوت زیاد داشته باشد.ء ابعاد این حادثه گسترده تر و آثار منفی آن در زندگی تحصیلی دانش آموزان بیشتر خواهد بود. هنگام ورود به دبیرستان دوره اول » زبان برای دانش آموزان از یک ارزش صرفا «عملی» برخوردار است. او ترجیح می دهد تا زمانی که می تواند از زبان خود استفاده کند و اگر لازم باشد برای ارتباط با دوستان و جذب کردن همبازی هایش, زبان مادری خود را به کار برد. بنابراین» انگیزه دانش آموزان در استفاده از زبان» ایجاد ارتباط و یکپارچه شدن با همبازی هایش است. پاسخ این رفتار برقراری رابطة مستقیم با میدان ارتباطی دانش آموزان است. اگر این میدان (زمینه ارتباطی) ستیزهای باشد.در این صورت این انگیزه یا رفتار با مشکل مواجه شده و سبب بروز مشکلات ارتباطی و به دنبال آن ایجاد مانع در پیشرفت تحصیلی و رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان خواهد شد. اینجانب بهرام نوری فرزند احمد با کد ملی ۳۳۲۰۲۰۰۸۹۵ دارای مدرک کارشناسی ادبیات فارسی در سال تحصیلی ۹۷/۹۸ دبیرستان دوره اول قدر شهرک دیره شهرستان گیلانغرب مشغول به تدریس بودم .همچنین مشکلی را در سال تحصیلی اخیر در کلاس خود دیدم و با دانش آموزی دو زبانه به نام محمد روبرو شدم. بنا بر این در جهت رفع این مشکل فعالیت های درحد توان ازاوخواستم تابا تلاش خود به موفقیت برسد و او را ترغیب به داشتن دوستان بیشتری نمودم تا از این طریق انگیزه بیشتری برای سخن گفتن وابراز وجود داشته باشد .