Abstract:
انقلاب اسلامی با اهداف دینی و در یکی از بحرانی ترین مناطق جهان یعنی خاورمیانه به وقوع پیوست.برای دولت های برآمده از چنین تحولی،به نظر می رسد در پیش گرفتن یک رویکرد انقلابی و دینی در سیاست خارجی امری طبیعی بوده است.بر این اساس و با در نظر گرفتن شرایط انقلابی،حکومت برآمده از آن،قانون اساسی و سخنان رهبر انقلاب جهان اسلام به عنوان هدفی مهم در سیاست خارجی جایگاه مهمی داشته است.این امر تحت چند شاخص مهم منطقه گرایی،حقوق اتباع خارجی و تعامل سازنده و در چهارچوب ارزش ها و هنجارهای نظام جمهوری اسلامی انجام پذیرفته است.روش تحقیق در این مقاله توصیفی-پیمایشی بوده است.جامعه آماری این پژوهش،متخصصان،وزرای خارجه پیشین و استادان دانشگاه در حوزه سیاست خارجی هستند.در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تحلیل واریانس،آزمون تعقیبی بونفرنی و آزمون تبی استفاده شده است.نتایج مطالعه حاکی از تفاوت معنادار دولت های پس از جنگ در شاخص تعامل سازنده و همچنین عدم تفاوت معنادار در دو شاخص حقوق اتباع خارجی و منطقه گرایی در بین دولت های پس از جنگ است.
Machine summary:
نتایج آزمونهای t تکنمونهای برای بررسی رویکرد حمایت از حقوق اتباع ایرانی دولتهای پس از رجوع شود به تصویر صفحه با توجه به جدول 10 مشاهده میشود که در مورد هر سه دولت پس از جنگ، مقدار آمارههای t مربوط به متغیر حمایت از حقوق اتباع ایرانی از t جدول بزرگتر و سطح معناداری از مقدار خطا (5%) کوچکتر شده است؛ بنابراین، فرض صفر (برابری میانگین جامعههای مورد بررسی و مقدار مرجع) رد شده و فرض مخالف (متفاوت بودن میانگینها) تأیید شده است و با توجه به بالاتر بودن میانگین حمایت از حقوق اتباع ایرانی سه دولت مذکور پس از جنگ از میانگین مرجع (3) نتیجه گرفته میشود که رویکرد حمایت از حقوق اتباع ایرانی دولتهای پس از جنگ، با اصول و ارزشهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران همسویی داشته است.
جدول 13 بیانگر نتایج آزمونهای t تکنمونهای برای بررسی فرضیه فوق است: رجوع شود به تصویر صفحه با توجه به جدول 13 مشاهده میشود که در مورد هر سه دولت پس از جنگ، مقدار آمارههای t مربوط به متغیر منطقهگرایی از t جدول بزرگتر و سطح معناداری از مقدار خطا (5%) کوچکتر شده است؛ بنابراین، فرض صفر (برابری میانگین جامعههای مورد بررسی و مقدار مرجع) رد شده و فرض مخالف (متفاوت بودن میانگینها) تأیید شده است و با توجه به بالاتر بودن میانگین منطقهگرایی سه دولت مذکور پس از جنگ از میانگین مرجع (3) نتیجه گرفته میشود که رویکرد منطقهگرایی دولتهای پس از جنگ، با اصول و ارزشهای سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران همسویی داشته است.