Abstract:
در دوران شیوع ویروس کرونا رو یدادها و تحولات گوناگون ی اتفاق افتاد . یکی از رویدادها و تحولات مهم، برآمدن یا بازتولید پرسش ها و شبهات دینی است. عبدالکریم سروش در مصاحبه ای با سایت زیتون، مطالب پراکنده و مختلف ی در باب برخی از آموزه های سیاسی، دینی و مذهبی بیان کرد که بیش تر آن مطالب، از لحاظ مبنایی، روش شناسی علمی و استناد به منابع و اطلاعات معتبر، از بی اعتباری رنج می برد.
در نوشتار حاضر با روش تحقیق توص یفی تحلیلی و شیوۀ جمع آوری دادهها ی کتابخانه ای و با مرور ادعاها و دلائل مطرح شده از سوی وی، به تحلیل، بررسی و نقد مبنایی و روش شناختی آن پرداخته ایم.
During the outbreak of the Coronavirus, various developments and
changes occurred, one of the most important of which was the emergence
or recurrence of religious questions and doubts. In an interview with
Zeitoon website, Abdolkarim Soroush raised diverse fragmentary points
regarding some political and religious teachings, most of which lack
credibility in terms of their underlying foundation, scientific methodology
as well as reference to authentic sources and data. Reviewing his claims
and arguments the present research has utilized the descriptive-analytical
research methodology and the collection of library data to provide an
analysis, examination as well as a fundamental and methodological
critique of his claims and proofs.
Machine summary:
البته این برای اولین بار نیست که دکتر سروش از سر کینه و نفرتی که از روحانیت و حکومت دینی دارد، غیرمنصفانه و غیرمحققانه سخن گفته است، اما سخنان ایشان در مصاحبه با سایت زیتون خیلی بیمهاباتر، درشتتر و گزندهتر است.
شبهۀ دوم: «قم قرنطینه نشد و کار از هر سو بالا گرفت!» پاسخ: اولاً: این سخن نامفهوم است؛ ثانیاً: چرا قم باید قرنطینه میشد؟ کدام مرجع دارای صلاحیت به قرنطینۀ قم حکم کرده بود؟ آیا اساساً قرنطینۀ قم ممکن بود؟ آیا قرنطینۀ قم فایده داشت؟ در حالی که قرنطینۀ ووهان در چین موجب نشد تا ویروس به دیگر شهرهای چین و کشورهای مختلف جهان منتقل نشود، قرنطینۀ قم چه فائدهای داشت؟ وقتی به گفتۀ رئیس دانشگاه علوم پزشکی قم، همزمان با قم، موارد مشکوک در 15 استان دیگر وجود داشته، قرنطینۀ قم چه مشکلی را حل میکرد؟!
مشروعیت تشریعی و اثبات تأثیر تکوینی توسل به پیامبر و امامان بحث پردامنهای است و علاوه بر وجود آیات و روایات معتبر در باب زنده، آگاه، شنوا و گویا بودن مردگان، بهخصوص بندگان پاک و مقرب الهی، متکلمان و فیلسوفان شیعی دربارۀ آن کتابهای فراوانی نگاشته و با دلائل محکم برون و درون دینی اصل امکان عقلی و جواز، بلکه استحباب توسل، استشفا، شفاعت طلبی و حاجت خواستن از اولیای الهی را اثبات کردهاند (سبحانی، 1380، فصل سوم تا سیزدهم1380؛ رضوانی، 1385، ص399ـ621) علاوه بر این تجارب شخصی مؤمنان و متوسلان به حضرات اهلبیت( در این خصوص قابل شمارش نیست!