Abstract:
بحث شرور و رابطۀ آن با وجود و صفات خدا، از مسائل مهمی است که ذهن متفکران را همواره به خود مشغول داشته است. در حال حاضر که جوامع بشری گرفتار بیماری کرونا است، رابطه شر و دعا در جامعۀ جهانی به طور عموم و در جوامع ایمانی به طور خصوص، دارای اهمیت است. امروزه سوالاتی مانند اینکه آیا در جامعۀ کنون ی با پیشرفت علم و تکنولوژی دیگر نیازی به دعا برای درمان بیماری ها هست؟ آ یا دعا جایگزین مداوای مادی بیماری می شود؟ مطرح است. مقاله پی شرو بر این باور است که سنت الهی، بر درمان بیماری ها به وسیلۀ داروهای طبیعی است و عدم رجوع به آن، نشانۀ عدم عقلانیت است؛ اما دعا نیز با فراهم بودن جمیع شرائط در درمان برخی بیماری ها موثر است و این تاثیر در راستای قانون اسباب و مسببات و از سنن د یگر الهی در درمان بیماری ها است. علاوه بر این کارکردهای دیگری برا ی دعا مانند در
امان بودن از وسوسههای شیطان، کسب آرامش، ام ید به زندگی و تقویت سیستم ایمنی بدن، وجود دارد.
The concept of evil and its relationship with the existence and
attributes of Allah is one of the most important issues that have always
preoccupied thinkers. Now that human societies have been afflicted by
coronavirus disease, the relationship between evil and prayer is of great
importance in global community in general and in religious societies in
particular. Nowadays some questions have been raised in this regard,
such as whether or not there is any longer a need to pray for the cure of
diseases in modern societies with respect to scientific and technological
advances, or whether praying could function as an alternative to the
material treatment of a disease. The present article maintains that the
Divine tradition is based on curing diseases by means of natural
remedies, and that not turning to this kind of cure can be a sign of
irrationality; however, prayer is effective in curing some diseases
provided that all the necessary conditions for it are fulfilled, and this
effect is in line with the law of cause and effect, and it is one of the other
Divine traditions in curing diseases. Furthermore, prayer has a number of
other functions such as staying safe against the temptations of Satan,
gaining peace and quiet, hopefulness about life as well as boosting the
immune system of our bodies.
Machine summary:
شبهاتی از قبیل اینکه فلسفۀ ادعیه در رفع بیماریها چیست؟ آیا در جامعۀ کنونی که علم و تکنولوژی پیشرفت شگرفی کرده است، دیگر نیازی به دعا برای درمان یا بهبود بیماریها هست؟ آیا واقعاً دعا جایگزین مداوای مادی بیماری میشود؟ آیا ادعیه موجود در درمان برخی از بیماریها، بهسخرهگرفتن جامعۀ پزشکی محسوب نمیشود؟ پاسخ به چنین شبهاتی از چند جهت دارای ضرورت است: الف) محافظت از دین در مقابل شبهات؛ ب) محافظت از ایمان مردم متدین؛ ج) گرایش به دین مخصوصاً دین اسلام به واسطۀ آشکار ساختن فلسفۀ ادعیه در کلام معصومان(.
عقلانیت مؤمنانه خداوند انسان را به نیکوترین شکل آفرید (تین: 4) و همۀ وسایل مورد نیاز رشد مادی و معنوی را در اختیار او قرار داده است تا با استفاده از آنها بتواند مقدمات رشد و کمال خود را تأمین کند.
خداوند برای رفع درد و رنج تا حد ممکن وسایل و ابزارهای بهبودی آن بیماری را در این عالم فراهم نموده است که باید از آنها استفاده نمود.
حال اگر انسان دچار بیماری و درد و رنج شود و برای رفع آن از داروهای طبیعی و خودساختۀ بشری استفاده نکند، در عقلانیت او باید تردید نمود و اگر آن فرد عامدانه، از داروها و ابزارهای مناسب برای حفظ جان خود استفاده نکند، به احتمال زیاد مصداق نوعی خودکشی است که مورد ملامت قرآن قرار گرفته است: (وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ( ؛ (بقره: 195) «خود را با دست خود به هلاكت میافكنيد».
این راه که استفاده از دعاها و توسل به خداوند متعال است دارای شرایط خاص خود است که معمولاً برای انسانها شناخته شده نیست.