چکیده:
A research on reference assignment points to two types of discourse-linked and non-discourse-linked referential status. To explain that whether or not the antecedent information previously existed in the discourse، this paper، by presenting testimonies and samples from the Persian language as well as using the Syntax-Discourse Model tries to determine that the reflexive and personal pronouns of Persian in some cases are discourse-linked. First، the paper introduces discourse-linked and non-discourse-linked referential status. Then، by comparing the Syntax-Discourse Model and Chomsky’s Binding Theory، the paper exemplifies cases to show that the Binding Theory not fruitful، at all، in explaining them and hence، take up the principles of Syntax-Discourse Model to explained and proved them .
خلاصه ماشینی:
مقدمه پس از اینکه چامسکی نظریة مرجع گزینی خود را که شامل اصولی سه گانه برای تعیین مرجع ضمایر شخصی ٨، انعکاسی و اسامی می شد، معرفی کرد (کوک و نیوسان، ١٩٨٨)، همواره زبانشناسان با موارد و نمونه هایی مواجه می شدند که چندان با اصول پیشنهادی چامسکی 1 reference ssignment 23 diesfceroeurnstiea-ll kteuds 45 Syonn xs-cDoiusrcsoeu-lrisnek o el 67 Bienfdleixnigv Peroornyo ns 8 Pronominals ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ∗ نویسندة مسئول مقاله : stu-mail.
آیا وضعیت ارجاعی این ضمایر تنها به شکل نحوی قابل بررسی است یا نگاهی گفتمانی نیز می تواند در این رابطه مؤثر باشد؟ نگارنده برای یافتن پاسخ قطعی به پرسش های بالا، از مدل نحوی- گفتمانی که آوروتین و دیگران (١٩٩٩) معرفی کردند بهره برده، فرض را بر این قرار داده است که ضمایر شخصی و انعکاسی زبان فارسی نسبت به یک مرجع در توزیع تکمیلی نیستند و ضمایر انعکاسی همیشه تابع اصول مرجع گزینی نیستند و می توانند در مقاطعی بسته به نوع گزاره، به گفتمان وابسته باشند.
نتیجه می گیریم که با وجود چنین نمونه هایی در زبان فارسی ، نظریة مرجع گزینی چامسکی و یا اصول پیشنهادی دیگری که فقط نحوی به مسئلة مرجع گزینی ضمایر شخصی و انعکاسی می پردازند، نمی توانند به درستی از عهدة تبیین این موارد نقض برآیند؛ به همین دلیل باید با رویکردی که ملاحظات گفتمانی را نیز دربردارد، به بررسی دقیق تر این موارد بپردازیم ؛ زیرا از منظر گفتمان، «ارجاع رابطة بین عناصر زبانی از یکسو و تجربیات غیر زبانی جهان خارج از سوی دیگر است (٢٦ :٢٠٠٧ ,Hurford) و تفسیر ضمایر تنها از طریق نظریه ای ممکن است که رابطة میان زبان و جهان خارج را بپذیرد (نظری و دیگران، ١٣٩٢: ٥-٦).
Persian Language Syntax (Based on Sovereignty and Binding Theories).