چکیده:
نظام عدالت کیفری، در دستور العمل جدید خود، از منطقی تبعیت می کند که از طریق آن بتواند جایگاه از دست رفته ی خود را بازیابد. این منطق جدید، با عنوان کیفرشناسی نوین یا عدالت محاسبه گر، خانه تکانی گسترده ای را در این نظام ایجاد کرده است؛ به گونه ای که همه چیز در آن، رنگ و لعابی مدیریتی به خود گرفته است؛ از این پس، جرم و مجرم در چارچوب مفهوم خطر قابل درک است؛ تکنیک های نظام عدالت کیفری نیز هم گام با این تغییر رویه پیش رفته و در مواردی، مدل های جدیدی از آن ایجاد شده است. در نوشتار حاضر، تحولات نوین صورت گرفته در این خصوص بررسی می شود
خلاصه ماشینی:
این منطق جدید، با عنوان کیفرشناسی نوین یا عدالت محاســبه گر، خانه تکانی گسترده ای را در این نظام ایجاد کرده اســت ؛ به گونه ای که همه چیز در آن ، رنــگ و لعابی مدیریتی به خود گرفته اســت ؛ از این پس ، جرم و مجــرم در چارچوب مفهوم خطر قابل درک است ؛ تکنیک های نظام عدالت کیفری نیز هم گام با این تغییر رویه پیش رفته و در مواردی ، مدل های جدیدی از آن ایجاد شده است .
این تغییر موضع نســبت به مجرم از قالب فردی به گروهی ، به دلیل اهدافی است که کیفرشناسی نوین سرلوحه ی خود قرار داده است ؛ چرا که ، منابع نظام عدالت کیفری محدود بوده و هم چنین هزینه های برخورد فردی با مجرمان بســیار بالا است .
در واقع ، جمعیت بســیار زندان ها که نتیجه ی شکســت فرایند اصلاح ، درمان و تأدیب مجرمان ، تغییر نهادهای کیفری و مدیریتی شدن آن ها، سیاسی شدن کنترل جرم ٢ و تبلیغاتی شدن زندان ها٣ بود، موجبات ایجاد چنین زندان های امنیت محوری را فراهم آورد؛ این قسم از زندان هــا، محیط جدیدی از زندان را ارائه کرده اند )٨ :٢٠٠٦ ,Pizarro et al( که در آن ، زندانیان به مدت حدود بیست و دو یا بیست و سه ساعت در روز در سلول های انفرادی به ســر می برند و تنها مقامات پزشــکی ، روحانی و قضایی اجازه ی ارتباط با آن ها را دارند.