چکیده:
جرم اختلاس از جرایمی است که هزینه های اقتصادی، اجتماعی و روانی سنگینی را بر دولت، سازمان ها و بر کل نظام اقتصادی کشورها تحمیل می کند. پیچیده و فنی بودن برخی مشاغل، تقلب و پنهان کاری مرتکبان و عدم وجود آثار مادی، موجب دشواری کشف این جرم و افزایش رقم سیاه آن گردیده است. شیوع ارتکاب چنین جرایمی اساس و مشروعیت دولت ها و سازمان های مختلف را زیر سوال می برد و بذر بی اعتمادی و بدبینی را نسبت به آنها در جامعه می پراکند. بدین خاطر توسل به راهکارهای پیشگیرانه در درجه اول اهمیت قرار دارد. اعمال شیوه های گوناگون پیشگیری وضعی، اجتماعی و کیفری با توجه به آموزه های جرم شناختی، به طور همزمان نقش موثری در کنترل جرم اختلاس و سایر مفاسد مالی دارد. اعمال تدابیر نظارتی در ابعاد گوناگون آن، گزارش دهی موارد فساد مالی، رسیدگی به دارایی کارمندان، شفافیت و مبارزه با جرایم تسهیل کننده اختلاس، در زمره راهکارهای پیشگیری وضعی و شایسته سالاری، ارتقای فرهنگ عمومی و اخلاق حرفهای، الگوسازی صحیح و . . . از جمله اقدامات پیشگیری اجتماعی هستند که می توانند برای کاهش موارد وقوع جرم اختلاس به اجرا گزارده شوند.
Embezzlement is a crime with lots of economic, psychological, and social
offshoots. Complexity of some jobs leads to the difficulty of detecting this
type of crime. The spread of these crimes can put a government’s legitimacy
under question in the way that people lose their trust in their governments.
This gives prevention a very special stature in fighting embezzlement. Postural,
social, and criminal prevention as suggested in criminology can simultaneously
control this type of financial corruption. Auditing measures at various levels,
reporting the cases, auditing the assets of the personnel, and clarity in fighting
this crime are amongst the methods to fight embezzlement introduced in this
paper.