چکیده:
در آیات قرآن به صراحت از تبرج زنان نهی شده است. قلمرو تبرج زنان از منظر قرآن وسیع تر از اظهار زینت و تبرج در پوشش است و مظاهر دیگر مانند تبرج در رفتار، محتوای گفتار و... را شامل می گردد و هر نوع تکشف، آشکار شدن و جلوه گری اعم از نحوه پوشش، نحوه رفتار، محتوای گفتار و ... از سوی زنان در انظار مردان نامحرم که زمینه ساز ارتکاب گناه گردد، تبرج به شمار می آید. این مقاله با روش کتابخانه ای در گردآوری داده ها و شیوه توصیفی ـ تحلیلی، در تجزیه و تحلیل داده ها و با استناد به آیات قرآن اثبات کرده است که تمامی مظاهر تبرج اعم از تبرج در پوشش و رفتار و محتوای گفتار و ... مورد نهی و منع قرآن می باشد.
خلاصه ماشینی:
بررسی همه جانبه با توجه به تحلیل عناصر تشکیل دهنده تبـرج ، گویـای آن اسـت کـه تبـرج زنـان عبارت است از تکشف و آشکار شدن زن با قصد جلوه گری (نه لزوما قصد گناه و فساد) در انظـار مـردان نامحرم و بیگانه به گونه ای که توجه آنها به سوی آن زن جلب شده و در دل نسبت بـه او طمـع نماینـد (اعم از اینکه در عمل منجر به فتنه و فساد شود یا خیر).
١ـ نهی از آشکار ساختن زینت غیر ظاهر سه بخش از آیۀ ٣١ سورة نور مربوط به تبرج در پوشش است و قسمت انتهایی آن سـخن از تبـرج در رفتار زنان دارد.
». این بخش از آیه که از مظـاهر تبـرج بـه تبرج در پوشش اشاره دارد، زنان را از آشکار ساختن زینت ها غیر از آنچه که آشکار است ، نهی مینماید.
بنابراین ، در این فراز، تبرج در رفتار مورد توجه قرار گرفته است ، به گونه ای که زنان علاوه بر تبرج در پوشش از هر گونه رفتار متبرجانه که باعث آشکار کردن زینت هایشان و به تبع آن جلب توجـه و نفوس مردان بیگانه میگردد، نهی شده اند.
برخی دیگر این فـراز را اینگونه تفسیر کرده اند که زنان با این نحوة پوشش از کنیزان باز شناخته میشوند و در نتیجه ، مـورد آزار و اذیت مردان قرار نمیگیرند (کنیزان در آن زمان حجـاب نداشـتند)، البتـه معنـای اول بـه ذهـن نزدیک تر است (طباطبائی، ١٤١٧ق .