چکیده:
دوره «پیری و سالمندی» به عنوان آخرین مرحله از فرآیند رشد و تکامل هر انسانی به حساب می آید. در این دوره، افراد معمولا به دلیل خصوصیات خاص جسمانی و روانی و نیز وابستگی شدید به دیگران، به عنوان آماج بالقوه و مستعد بزه دیدگی، مورد سوءاستفاده های گوناگون در درون و یا بیرون از محیط خانواده قرار می گیرند. به همین دلیل، به منظور کاهش احتمال بزه دیدگی اولیه و یا ثانویه سالمندان، سیاست جنایی راجع به آنان باید افتراقی و ویژه باشد. مقاله حاضر ضمن معرفی کوتاه مفهوم سالمندی و سالمندآزاری و بررسی اهمیت مسئله سالمند آزاری و پیشگیری از آن در سطح سازمان ملل متحد و موضع نظام عدالت کیفری ایران پیرامون سالمند آزاری و کیفر آن با نگاهی بر قوانین انگلستان، در پایان این گونه نتیجه می گیرد که در حقوق کیفری ایران همانند انگلستان شاهد حمایت کیفری ماهوی افتراقی از سالمندان بر پایه معیار آسیب شناسانه شان نیستیم.
خلاصه ماشینی:
مقاله حاضر ضمن معرفي کوتاه مفهوم سـالمندي و سـالمندآزاري و بررسـي اهميت مسئله سالمندآزاري و پيشگيري از آن در سطح سازمان ملـل متحـد و موضـع نظام عدالت کيفـري ايـران پيرامـون سـالمندآزاري و کيفـر آن بـا نگـاهي بـر قـوانين انگلستان ، در پايان اين گونه نتيجه ميگيرد که در حقوق کيفري ايران همانند انگلستان شاهد حمايت کيفري ماهوي افتراقي از سالمندان بر پايه معيـار آسـيب شناسـانه شـان نيستيم .
در قطعنامه شماره ٣١٣٧ سال ١٩٧٣ موضوعات زير مورد خطاب و تأکيد قرار گرفته اند: جلب توجه دولت هاي عضو مبني بر نياز به برنامه ها و سياست هايي کوتاه مدت يا طولانيمدت براي سالمندان ، توسـعه برنامـه هـايي جهـت رفـاه ، سـلامت و حمايت از اشخاص پير، آموزش اين افراد جهت افزايش استقلال اقتصادي و اجتمـاعي از ساير گروه هاي جمعيت ، به کارگيري تدابير امنيت اجتماعي جهت رفع تبعـيض از حيـث جنس و درآمد کافي، تقويت مشارکت سالمند در توسعه اجتمـاعي و اقتصـادي، تشـويق ايجاد فرصت هاي استخدام براي سالمندان براسـاس نيازهايشـان ، تشـويق بـه اسـتحکام بخشيدن به واحد خانواده ، تشويق بـه تحقيـق در سـطح بـين المللـي و ملـي بـه منظـور پيشرفت بيشتر سياست ها و استانداردها، برنامـه ريـزي و ارزيـابي روش هـاي مربـوط بـه سالمندان .