چکیده:
زمینه و هدف : یکی از جرائمی که در حقوق کیفری جمهوری اسلامی ایران میشـود گفـت از توجه کمتری برخوردار بوده است بحث تبانی است . جرم تبانی که میتـوان گفـت ناشـی از توافـق بین دو یا چند نفر برای انجام جرم بوده ، اغلب به صورت سـری ومخفیانـه صـورت مـیپـذیرد کـه همین امر اثبات آنها را با مشکل جدی مواجه میکند. متاسفانه قانون تنها دردو ماده بـه جـرم تبـانی (مواد٦١٠-٦١١) پرداخته وباعث شده که شارحان قانون و مولفان حقوق کیفـری توجـه زیـادی بـه این جرم معطوف نکنند و صرفا در حد همان دو ماده به موضوع جرم تبانی بپردازند. روش : روش تحقیق دراین مقاله بصورت توصیفی وکتابخانه ای بوده وباتوجه به اهمیتـی کـه جـرم تبانی از نظر امنیتی دارا است سعی برآن شده که به تبیین وتشریح جرم تبانی وبررسی فلسفه ومبـانی جرم انگـاری آن در جـرایم امنیتـی در قـانون مجـازات اسـلامی ولایحـه آن وسـایر قـونین مـرتبط پرداخته شود. یافته ها و نتایج : نتیجه حاصله بیانگر این مطلب است که همواره مانند بسیاری از مواد قانونی در مجازات جرم تبانی ابهام وجود داشته ودربرخی از موارد مجـازات سـنگین محـارب رابـرای تبـانی کنندگان در نظر گرفته است ؛ بنابراین قانونگـذار قبـل از هـر اقـدامی بایـد ابهامـات مـواد قـانونی را اصلاح و تبانی را بطور شفاف تعریف و اقدامات در محدودة تبانی را مشخص کند.
خلاصه ماشینی:
"تحلیل حرف «و» در میان کلمات اجتماع «و»تبانی سؤال این است که آیا از دیدگاه قانون مجازات اسلامی جرم موضـوع مـاده ٦١٠ واحـد یـا متعدد است ؟ به تعبیر دیگر آیا هدف مقنن از انشاء ماده مذکور بیان دو جـرم مسـتقل یکـی اجتماع برای انجام جرم و دیگری تبانی برای ارتکاب جرم بوده است یا اینکه در مقام بیـان حکم جرمی واحد این ماده را انشاء کرده است ؟«واو» مذکور در این ماده «واو» عطف است یا «واو» استیناف ؟ لازم به ذکر است که تفاوت آثار این دو امر این است کـه چنانچـه اجتمـاع در ایـن مقـام ، جرم مستقل تلقی شود، نیازمند حصـول توافـق و تبـانی نبـوده و بـه صـرف تجمـع بـه قصـد ارتکاب جرم یا جرائمی آن هم علیه امنیت کشور بزه مذکور به طور کامل « تام » واقع شود، ولو اینکه به لحاظ اختلاف بین اعضاء منجر به توافق و تبانی نشود.
ا داشته محکوم به محکومیت آنها صادر شده است در حالیکه به نظر میرسد این طرز تلقی از تبانی دارای اشکال بوده ، مگـر اینکـه بگـوییم افـرادی کـه در محل حاضر شده اند با یکدیگر تبانی کرده اند؛ اما اینکه گفته شود چون این افراد به دعوت یک راد یوی بیگانه در محـل حاضـر شـده آن ، عمـل آنهـا تبـانی اسـت از توجیـه حقـوقی برخوردار نیست ؛ زیرا تبانی باید برای ارتکاب جرم علیه امنیت باشد و مشـخص نیسـت کـه تجمع کنندگان قصد ارتکاب جرم را داشته اند یا خیر؟ (میر محمد صادقی، ١٣٨٤) ٤-١-٦ سلب وصف مجرمانه از موضوع تبانی: اگر دو نفر برای انجام جرمی توافـق کنند و سپس و قبل از انجام دادن آن قانون ، لاحق از آن عمل سلب وصف محرمانه کنند و سپس تبانی کشف شود، آیا تبـانی کننـدگان قابـل مجـازات هسـتند؟ در ایـن خصـوص دو فرض را میتوان در نظر گرفت ."