چکیده:
برابر قانون تجارت الکترونیکی تامینکنندگان موظفند ضوابطی را در امر تبلیغ رعایت کنند که تخلف از آن، جرم علیه قواعد تبلیغ است. مواد 50 تا 55 و ماده 70 رکن قانونی این جرایم است. از حیث رکن مادی، رفتار فیزیکی شامل تبلیغات فریب دهنده، به خطر انداختن سلامتی افراد، عدم ارائه اطلاعات کامل، تبلیغ با هویت مجهول و ارسال تبلیغات ناخواسته است. مرتکب جرم، تامین کننده و بزه دیده جرم، مصرف کننده است که تعاریف ویژه خود را دارند. این جرایم مقید به نتیجه خاصی نیست و شرط اصلی آن، وقوع رفتارهای مادی در بستر تجارت الکترونیکی است. از حیث رکن معنوی، با توجه به عدم تصریح قانونی و اصل عمدی بودن جرایم، رفتارهای غیرعمدی قابل مجازات نیستند.
چون مجازات ماده 70 قانون تجارت الکترونیکی تعزیر درجه پنج است، کاربست بعضی از ساز و کارهای ارفاقی قانون مجازات اسلامی نسبت به جرایم کوچک، در مورد این جرایم امکان ندارد.
In accordance with the Electronic Commerce Act، suppliers are obliged to respect the rules concerning advertising، the breach of which، constitutes a crime against advertising rules in electronic commerce. Articles 50-55 and article 70 of the Electronic Commerce Act constitute the basic legal elements of such crimes. The Actus reus of crimes against advertising include physical
conduct، such as deceptive advertising، endangering human health، non-providing sufficient data، false advertising or advertising with unknown identity، and unwilling advertising. The accused of the
crime is the advertiser and victim is consumer. Such crimes do not depend on special results. The fundamental element of the crime is a physical act within the framework of electronic commerce. From a mental perspective، the mens rea of Crimes against Advertising include intentional behaviors. Unintentional behaviors are not regarded as crimes Against Advertising. Since the penalty included in article 70 of the Electronic Commerce Act is regarded as a fifth degree punishment، the rule of leniency as established by the Islamic Criminal Act is not applicable in this context، as far as minor crimes are concerned.
خلاصه ماشینی:
در مورد اشخاص حقوقی نیز هر چند نوع مجازات ذکر شـده در مـواد ٦٩ و ٧٠ (جزای نقدی ) قابل اعمال است و طبق بند (ج ) ماده (١) آیین نامه اجرایی مـاده ٤٨ قـانون تجارت الکترونیکی ١٣٨٤/٥/٢ نیز تأمین کننده شخص حقیقی و حقوقی اسـت کـه بنـا بـه اهلیت تجاری ، صنفی یا حرفه ای فعالیت می کند.
در قانون علایم تجاری فدرال امریکا٢ نیز، برای این که یـک اگهـی به عنوان تبلیغ فریبنده شناخته شود پنج شرط لازم است : باید یک مطلب دروغین یا فریبنده توسط تبلیغ کننـده در مـورد کـالای خـودش یـا در مـورد کالاهای رقیب گفته شود؛ تبلیغ باید قابلیت فریب دادن بخش قابل توجهی از مخاطبان مورد هدف را داشته باشد؛ فریب باید اساسی و تعیین کننده باشد(این مطلب بدین معنا است کـه تبلیـغ کننـدگان سـعی دارند مصرف کننده را در مورد اوصاف و ویژگی های مهم در خرید یک کـالا گـول بزننـد.
» بنابراین ، مجازات به خطر انداختن سلامتی افراد در تبلیغ یکصد میلیـون ریـال جزای نقدی است که برابر ماده ١٩ قانون مجازات اسلامی ، تعزیر درجه پنج محسـوب مـی - گردد و تمام آنچه در مورد کاربست ساز و کارهای ارفاقی قـانون مجـازات اسـلامی در مـورد جرم تبلیغ فریبنده گفته شد، در مورد این جرم نیز صدق می کند.