چکیده:
نظر به اهمیت این واقعهی مهم دینی و تاریخی غدیر و اهتمام شاعران پارسی و عرب به این قضیه، و نیز با توجه به کثرت آثار شاعران در این موضوع، این مقاله به بررسی تطبیقی غدیریه های دو شاعر معروف ایرانی و عرب، یعنی محمد حسین شهریار و بولس سلامه، و استخراج نقاط تشابه و تفاوت موجود در غدیریه های آنان میپردازد. شباهت این دو شعر از نظرنحوه پردازش موضوع و رویکرد ایشان به این قضیه تاریخی و نگاه ریزبینانه و توصیفات دقیق، و به کار گیری صنایع بیانی و بدیعی، در کنار تفاوتهای منحصر به فرد، از عمده نتایج این تحقیق می باشد. با توجه به اهمیت این مسأله در تاریخ و ادبیات، شیوه های مختلف پرداختن دو شاعر به این موضوع و مقایسه غدیریه های فارسی و عربی، نیز مورد تحلیل قرار گرفته است. نظر به اهمیت این واقعه ی مهم دینی و تاریخی غدیر و اهتمام شاعران پارسی و عرب به این قضیه ، و نیز با توجه به کثرت آثار شاعران در این موضوع، این مقاله به بررسی تطبیقی غدیریه های دو شاعر معروف ایرانی و عرب، یعنی محمد حسین شهریار و بولس سلامه ، و استخراج نقاط تشابه و تفاوت موجود در غدیریه های آنان می پردازد. شباهت این دو شعر از نظرنحوه پردازش موضوع و رویکرد ایشان به این قضیه تاریخی و نگاه ریزبینانه و توصیفات دقیق ، و به کار گیری صنایع بیانی و بدیعی ، در کنار تفاوتهای منحصر به فرد، از عمده نتایج این تحقیق می باشد. با توجه به اهمیت این مسأله در تاریخ و ادبیات، شیوه های مختلف پرداختن دو شاعر به این موضوع و مقایسه غدیریه های فارسی و عربی ، نیز مورد تحلیل قرار گرفته است .
خلاصه ماشینی:
وی با زیبایی هر چه تمامی تصویری از شجاعت امام ارائه می دهد که در عین شجاعت، صلابت و استواری امام(ع) را نیز به نمایش می گذارد: لشگر کفر اگر موج زند در همه دریا همه طوفان همه دریا چه کند با تو که چون صخرة صما و اصمی بابی انت و امی یا علی خواهمت آن شعشعه تیغ زرافشان هم بدو کفر سر افشان بایدم این لمعان دیده ندانم به چه لمی بابی انت و امی (همان: 1114) تصویری که شهریار از شجاعت امام ارائه می دهد تصویری است که در آن لشگر کفر در تعداد و کثرت به دریای بیکران تشبیه شده اند که با وجود موجهای بسیار و ویرانگر در برابر استواری امام که چونان صخره بس محکم استوار و پابرجاست، حتی برای لحظه ای با تمام قوا نمی توانند ایشان را یک ذره تکان دهند و از دست یابی به اهدافش باز دارند و همین است که پیامبر در مورد امام فرمودند:« لا فتی الا علی، لا سیف الا ذوالفقار» (مجلسی، 1385، ج41: 101) و شهریار سخن نیز به زیبایی با استناد به این سخن پیامبر خاتم سروه است: نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لا فتی را (شهریار، 1385، ج2: 69) این شجاعت نه در وجود امام علی (ع) که در وجود ذریه امام نیز بروز و جلوه ای خاص دارد به گونه ای در تمامی صحنه های نبرد در صدر اسلام نمونه هایی از آن را می توان مشاهده نمود.