چکیده:
یکی از مسائل مهم و اختلافی در تاریخ اسلام مسئله مطرح شده در آیات ابتدایی سوره
مبارکه تحریم است که در آن از پیامبر(صلی الله علیه وآله) در مورد چرایی تحریم
حلالی از حلال های خداوند سؤال می شود. این مسئله به قدری مهم بوده که چند آیه از
آیات قرآن کریم بدان اختصاص یافته است. البته قرآن کریم درباره موضوع حلال حرام
شده و علت آن سکوت می کند تا جایی که مفسران شیعه و سنی دیدگاه های مختلفی درباره
آن ارائه کرده اند که در این بین، برخی اغراض سیاسی نیز به عنوان تأیید مذهبی خاص،
پشت این مسئله قرار می گیرد.
در این مقاله و برای بررسی این موضوع، به تفاسیر مختلفی از شیعه و اهل سنت مراجعه
شده که در مجموع از دیدگاه شیعه به شش قول و از دیدگاه اهل سنت نیز به شش قول موجود
اشاره شده است.
خلاصه ماشینی:
"برای بررسی دیدگاه مفسران شیعه از تفسیر علی بن ابراهیم قمی، تفسیر المیزان، مجمع البیان، تفسیر نمونه و البرهان فی تفسیر القرآن استفاده شده است و در این مجال، بایستی از دو منظر دیدگاه آنان را بررسی کنیم: الف این که آیات اول و دوم اشاره به چه موضوعی دارند که پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله)آن را بر خود حرام کرده است؟ ب این که آن رازی که حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) با یکی از همسرانش در میان گذاشت چه بوده است؟ اما این که این آیات در شأن چه موضوعی نازل شده اند، مفسران شیعی چندین نظر را در تفاسیر خود آورده اند: 1ـ عسل خوردن پیامبر(صلی الله علیه وآله) در منزل حفصه و نقشه عایشه در این باره با بیان این مطلب که از دهان پیامبر(صلی الله علیه وآله) بوی «مغافیر» به مشام می رسد و سوگند پیامبر(صلی الله علیه وآله) بر عسل نخوردن؛ 2ـ عسل خوردن پیامبر در منزل ام سلمه و اجرای نقشه مذکور توسط سایر همسران پیامبر؛ 3ـ عسل خوردن پیامبر(صلی الله علیه وآله) در منزل زینب بنت جحش و اجرای نقشه مذکور توسط عایشه و حفصه و سوگند پیامبر بر این که هرگز عسل ننوشد؛ 4ـ عسل خوردن پیامبر(صلی الله علیه وآله) در منزل سوده و اجرای نقشه مذکور توسط عایشه و حفصه و سوگند پیامبر(صلی الله علیه وآله) بر عسل نخوردن؛ 5ـ دیدار پیامبر(صلی الله علیه وآله) با ماریه در غیاب حفصه و درشتی کردن حفصه با پیامبر(صلی الله علیه وآله)و سوگند پیامبر(صلی الله علیه وآله) بر کناره گیری از ماریه؛ 6ـ دیدار پیامبر(صلی الله علیه وآله) با ماریه در غیاب عایشه و اطلاع یافتن حفصه از این ماجرا و سوگند پیامبر(صلی الله علیه وآله) بر حرام کردن ماریه بر خود."