چکیده:
چکیدهاستنادپذیری ادله ی الکترونیک عبارت از واجد اعتبار بودن دادههای الکترونیک در محضردادگاه و ایفای نقش در صدور رأی مقتضی است. برای این که دلیل الکترونیک بتواند همانندادله ی سنتی کارکرد اثباتی داشته باشد، باید دو شرط عمده ی استنادپذیری یعنی صحتانتساب، اصالت و انکارناپذیری را دارا باشد. برای محقق شدن این دو شرط اساسی ضروریماده ی 2 قانون « ط» است داده ها در مرحله ی توقیف به صورت مناسب حفاظت شوند. در بندتجارت الکترونیک و ماده ی 40 قانون جرایم رایانه ای به استفاده از راهکارهای ایمن جهتحفاظت از داده ها اشاره شده که از مهمترین آن ها میتوان به بیومتریک و رمزنگاری اشارهکرد. فناوری بیومتریک داده های اشخاص را با توجه به الگوی عمومی دریافت و پردازش می-کند و تنها به فردی که داده هایش پردازش شده اجازه ی دستیابی به اطلاعات می دهد و دیگراننمی توانند به اطلاعات دست یابند؛ در رمزنگاری نیز اطلاعات به وسیله ی در هم سازی بهگونه ای که تنها با یک کلید محرمانه از حالت در هم خارج می شوند، مورد حفاظت قرارمی گیرند و برای فردی که به این اطلاعات دسترسی ندارد، ناخوانا باقی می ماند. به این شیوهداده ها از خطر تغییر و تحریف محفوظ باقی می مانند و می توانند به گونه ای مطمئن مورد استنادقرار گیرند.
خلاصه ماشینی:
"نخست قانونگذار در بند ط قانون تجارت الکترونیک بـه کـارگیری رویـه ی ایمـن را بـرای تطبیـق صـحت ثبـت دادهپیـام و جلـوگیری از هرگونـه خطـا یـا تغییـر در مبادلـه ، محتـوا یـا ذخیرهسازی ضروری دانسته و در مادهی ١٤ همین قانون تنهـا دادهای کـه از طریـق مطمـئن ایجاد و نگهداری شده، دارای ارزش اثباتی دانسته است ؛ در ادامه قانون جرایم رایانـه ای در مادهی ٤٠ در بحث توقیف دادهها به تدابیر امنیتی به طور تمثیلـی پرداختـه و در آیـین نامـه ی استنادپذیری ادله ی الکترونیک به ضـرورت اسـتفاده از ایـن راهکارهـا در مـواد ١، ١٥ و ٣٨ صحه گذارده و سرانجام در مادهی ٦٥٦ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ١٣٩٢ مقنن بـه این موضوع پرداخته و استفاده از تمهیدات امنیتی مطمئن برای احراز هویت و احراز اصالت را ضروری تلقی میکند.
در چهارمین مرحله مخاطب پس از دریافت پیام ابتدا آن را بـه وسـیله ی کلیـد خصوصـی خـودش رمزگشـایی مـیکنـد، آنگـاه امضای دیجیتالی را به وسیله ی کلید عمومی ارسالکننده رمزگشـایی مـیکنـد و بـه نتیجـه ی خود دست مییابد و نهایتا مخاطب یک پیام فشردهی دیگری از پیام اصلی ایجاد و آن را با پیام رمزگذاری شده مقایسه میکند؛ اگر نتیجه ی دو پیام باهم مطابقت داشـتند گیرنـده پـی میبرد که پیام تغییرنیافته است (١٤ :٢٠٠٣ Close)؛ بنابراین با ایـن امضـا چهاراصـل امنیـت اطلاعات تضمین میشود: «تأیید هویت : گیرنده میتواند مطمئن باشد که فرسـتنده کیسـت ؛ تمامیـت : گیرنـده مـیتوانـد مطمـئن باشـد کـه اطلاعـات حـین انتقـال تغییـر نکـرده اسـت ؛ انکارناپذیری: فرستنده نمیتواند امضای داده را انکـار کنـد و سـرانجام بـا ایـن اقـدام اصـل محرمانگی که پاسبان امنیت فضای سایبر محسوب میشود، نیز حفظ شده است »."