چکیده:
در این مطالعه پدیده فقر در ارتباط با رشد اقتصادی و نابرابری به تفکیک برنامههای توسعه اول تا چهارم اقتصادی، اجتماعی بررسی میشود. بدین منظور کششهای فقر نسبت به رشد اقتصادی و نابرابری محاسبه میشود و در نهایت چگونگی توزیع منافع ناشی از رشد به کمک شاخص نرخ رشد معادل فقر کاکوانی و سان (2008) موردبررسی قرار میگیرد. بررسی نرخ رشد معادل فقر میتواند ابزار بسیار مهمی برای سیاستگذاری دولتها در جهت کاهش فقر باشد. تجزیه تغییرات فقر در مناطق شهری، روستایی و کل کشور نشان میدهد که اثر خالص رشد بر فقر منفی است اما اثر خالص نابرابری دارای نوسانات مثبت و منفی بوده است. تحولات اقتصادی و سیاسی در ایران طی دوره موردمطالعه تا حد زیادی میتواند این روند نامنظم را توجیه کند. محاسبه شاخص نرخ رشد معادل فقر و مقایسه نتایج برنامههای توسعه اول تا چهارم اقتصادی، اجتماعی ایران نیز نشان میدهد که علیرغم وجود برنامههای توسعه اقتصادی و اجتماعی در کشور سیاست اثرگذاری برای دستیابی به رفاه و آسایش مستمر دنبال نشده است.در این مطالعه پدیده فقر در ارتباط با رشد اقتصادی و نابرابری به تفکیک برنامههای توسعه اول تا چهارم اقتصادی، اجتماعی بررسی میشود. بدین منظور کششهای فقر نسبت به رشد اقتصادی و نابرابری محاسبه میشود و در نهایت چگونگی توزیع منافع ناشی از رشد به کمک شاخص نرخ رشد معادل فقر کاکوانی و سان (2008) موردبررسی قرار میگیرد. بررسی نرخ رشد معادل فقر میتواند ابزار بسیار مهمی برای سیاستگذاری دولتها در جهت کاهش فقر باشد. تجزیه تغییرات فقر در مناطق شهری، روستایی و کل کشور نشان میدهد که اثر خالص رشد بر فقر منفی است اما اثر خالص نابرابری دارای نوسانات مثبت و منفی بوده است. تحولات اقتصادی و سیاسی در ایران طی دوره موردمطالعه تا حد زیادی میتواند این روند نامنظم را توجیه کند. محاسبه شاخص نرخ رشد معادل فقر و مقایسه نتایج برنامههای توسعه اول تا چهارم اقتصادی، اجتماعی ایران نیز نشان میدهد که علیرغم وجود برنامههای توسعه اقتصادی و اجتماعی در کشور سیاست اثرگذاری برای دستیابی به رفاه و آسایش مستمر دنبال نشده است.
This study focuses on the relationship of poverty with economic growth and inequality during different socio-economic development programs in Iran between1989-2013. To this end, the elasticity of poverty was decomposed into growth and inequality effects; then the outcome of the economic growth is calculated using Kakwani and Son’s (2008) Poverty Equivalent Growth Rate index. This index demonstrates how the benefits of growth are distributed between the poor and the non-poor people. Study of the poverty equivalent growth rate can be an important tool for the governments to reduce poverty. Poverty changes decomposition to the neutral effects of the growth and inequality in rural and urban area shows that the effect of neutral growth on poverty is negative, whilst the neutral effect of inequality has positive and negative fluctuation. Iran’s economic and political evolvement during the years which our study focused on, can explain these fluctuations. Calculating Poverty Equivalent Growth Rate index and its comparison with the economic and social development programs in Iran, show that there were not any effective policies to achieve sustainable welfare
خلاصه ماشینی:
در این حالت اگرچه رشد میتواند فقر را کاهش دهد، اما منافع فقرا از رشد نسبت به غیرفقرا همواره کمتر است و رشد اقتصادی به افزایش نابرابری منجر میشود.
چنانچه چنین الگوی رشدی دنبال شود، رشد حامی فقرا به سمتی میرود که سهم فقرا از درآمد کل جامعه بهاندازهی سهم Ravallion and Chen Kakwani and Pernia Son Trickle-Down Growth Immiserizing Growth Pro-poor Growth Bhagwati White and Anderson جمعیتی آنها باشد.
نتایج حاصل از این تجزیه حاکی از آن است که در طول دوره 1361 تا 1367 Kakwani and Son Poverty Reducing Pro-Poor Growth Kraay Grosse فقر افزایشیافته است اما کاهش در نابرابری در طی این دوران موجب تخفیف فقر ناشی از رکود اقتصادی شده است.
همچنین مقادیر شاخص نرخ رشد معادل فقر نشان میدهند که رشد اقتصادی در مناطق شهری، روستایی و کل کشور به نفع فقرا عمل کرده است.
بهطور متوسط یک درصد کاهش در نرخ رشد اقتصادی در مناطق شهری، روستایی و کل کشور بهترتیب موجب افزایش فقر به میزان 1.
بهطور متوسط یک درصد افزایش در نرخ رشد اقتصادی در مناطق شهری، روستایی و کل کشور، به ترتیب موجب کاهش فقر به میزان 1.
بهطور متوسط یک درصد کاهش در نرخ رشد اقتصادی در مناطق شهری، روستایی و کل کشور به ترتیب موجب افزایش فقر به میزان 1.
اما نتایج سال1392 نشان میدهد که بهطور متوسط یک درصد افزایش در نرخ رشد اقتصادی در مناطق شهری موجب کاهش فقر به میزان 1.
در مناطق روستایی و کل کشور نیز بهطور متوسط یک درصد کاهش در نرخ رشد اقتصادی، موجب افزایش فقر به میزان 1.