چکیده:
در شماره ۱ بهار ۱۳۹۰، فصلنامه متنشناسی ادب فارسی اصفهان، مقالهای درج گشته که هدف نویسنده آن، یعنی آقای حسین جلالپور، نقد چاپ دیوان ظهیر فاریابی به تصحیح دکتر امیرحسن یزدگردی بوده است؛ مبنای کار ایشان، اعتماد بیجا به سفینه تبریز بوده است و به اعتبار اشعاری که، به اشتباه، در این نسخه به ظهیر منسوب شده، تصحیح یزدگردی را نقد کردهاند. به زعم نگارنده، نقد و نوشته مذکور، نه تنها بویی از علم و پژوهش و ارزیابی محققانه نبرده، بلکه پر شتاب، از جاده انصاف نیز خارج شده است. مضاف بر اینکه این نویسنده، پیشتر نیز سابقه رونویسی و انتحال در مقالهنگاری داشته است، که این موضوع نیز در بخشی دیگر آفتابی شده است
خلاصه ماشینی:
"com چکیده در شمارۀ ۱ بهار ۱۳۹۰، فصلنامۀ متنشناسی ادب فارسی اصفهان، مقالهای درج گشته که هدف نویسندۀ آن، یعنی آقای حسین جلالپور، نقد چاپ دیوان ظهیر فاریابی به تصحیح دکتر امیرحسن یزدگردی بوده است؛ مبنای کار ایشان، اعتماد بیجا به سفینۀ تبریز بوده است و به اعتبار اشعاری که، به اشتباه، در این نسخه به ظهیر منسوب شده، تصحیح یزدگردی را نقد کردهاند.
۱۳، ۱۳۷۷: ۱۹۵۵۹) این قطعۀ ۹ بیتی را نیز بر ۸۶ بیت پیشین میافزاییم؛ نتیجه اینکه تا بدین جا معلوم میشود جلالپور به اشتباه و تنها با اعتماد به یک نسخه، ۹۵ بیت به ظهیر منتسب کرده و به ناروا سعی در کم ارزش جلوه دادن تصحیحی داشته که ۵۰ سال پیش تدوین شده و تا به امروز نیز برترین چاپ دیوان ظهیر است.
( فرخی، ۱۳۷۸: ۴۳۳؛ و ۱۳۱۱: ۴۳۵) حال مگر نباید جناب جلالپور، به عنوان منتقد تصحیح دیوان ظهیر، به بررسی و ارزیابی نسخ مختلف فرخی و تعداد نسخی که این شعر را به وی نسبت دادهاند بپردازد تا در این میان شاعر حقیقی آن معلوم گردد؟ مسلم است که اینها از عهدۀ هر کسی خارج است و به قول معروف مرد کهنی میطلبد؛ مگر میشود صرفا با در دست داشتن یک نسخه، هر چند قدیمی، به داوری در باب تصحیح یک دیوان پرداخت و مصحح نامدار و حاصل کار وی را بیاعتبار کرد؟ این اولین باری نیست که جناب جلالپور، مقالهای شتابزده و خالی از دقت علمی نگاشته است؛ ۲ سال قبل نیز مقالۀ دیگری از وی، در همین فصلنامۀ متنشناسی ادب فارسی اصفهان (سال۵، ش."