چکیده:
پرسه زنی که بر اثر پیوند ناموزون عناصر سنتی و مدرن در زندگی روزمره فرد ایرانی پروبلماتیک شده است ، اکنون نشانه ای است با دلالت های معنایی گوناگون که در عرصه های گوناگون شهری به انحاء گوناگون خود را نمایان میسازد. پرسه زنی کنشی معطوف به ساختن فضایی فرهنگی و مقاومتی در برابر عناصر فرهنگ مسلط است . تلاش پژوهش حاضر واکاوی ژرف تجربه پرسه زنی در فضاهای همگانی شهر سنندج است . این که پرسه زنان (جوانان ) چه درکی از کنش پرسه زنی در این فضاها دارند؟ چگونه تعامل ها، لذت ها، معناها و تجربه های خود را در این فضاها شکل میدهند؟ چگونه با استفاده از این فضاها به خرده فرهنگ خاص خود شکل میدهند؟ چگونه در برابر فرامین فرهنگ رسمی مقاومت میورزند؟ در بخش نظری منظومه ای از آرای زیمل ، بنیامین و دوسرتو در باب پرسه زنی و فضاهای همگانی شهری ارائه شده است . در روش شناسی نیز با کاربست مردم نگاری شهری از فن مصاحبه عمیق و مشاهده مشارکتی استفاده شده است . نمونه مورد مطالعه بر اساس شیوه نمونه گیری هدفمند و نظری انتخاب شده است . نتایج نشان میدهد که تجربه پرسه زنی نزد پرسه زنان معانی گوناگونی دارد که در پنج مقوله بنیانی قابل دسته بندیاند: ١- مستعمره شدن زندگی روزمره در فضاهای همگانی شهری ٢- آفرینش و باز شکل دهی فضاهای نمادین به میانجی کنش پرسه زنی ٣- تمایز پذیری/تمایز زدایی زندگی روزمره به واسطه پرسه زنی ٤- کارناوالی شدن زندگی روزمره ٥- پرسه زنی در مقام خرده فرهنگ شهری. پژوهش حاضر به این نتیجه ختم میشود که پرسه زنی پراکسیسی اجتماعی است که از طریق آن گفتمان رسمی مسلط بر عرصه های شهری که سعی در تثبیت و شکل دهی این عرصه ها دارد، به چالش کشیده میشود و پرسه زنان به میانجی تسخیر نمادین این عرصه ها و خلق نظام معنایی خاص خود سعی در بازشکل دهی این عرصه های شهری دارند. به بیان دیگر عرصه های شهری صحنه معارضه جویی دو نیروی متفاوت است که یکی سعی در تثبیت گفتمان مسلط و دیگری سعی در بازتولید فضاهای گفتمانی و ارائه خوانش های متفاوت در این عرصه ها را دارد.
خلاصه ماشینی:
این که پرسه زنان (جوانان ) چه درکی از کنش پرسه زنی در این فضاها دارند؟ چگونه تعامل ها، لذت ها، معناها و تجربه های خود را در این فضاها شکل میدهند؟ چگونه با استفاده از این فضاها به خرده فرهنگ خاص خود شکل میدهند؟ چگونه در برابر فرامین فرهنگ رسمی مقاومت میورزند؟ در بخش نظری منظومه ای از آرای زیمل ، بنیامین و دوسرتو در باب پرسه زنی و فضاهای همگانی شهری ارائه شده است .
سؤال این است که پرسه زنان فضاهای همگانی شهری کنش و تجربه پرسه زنی خود در این فضاها را چگونه تفسیر میکنند؟ پرسه زنان فضاهای همگانی شهری چگونه تعامل ها، لذت ها، معناها و تجربه های خود در این فضاها را شکل میدهند؟ چگونه فضاهای همگانی شهری را تصاحب کرده و از آن ها به مثابه پاتوق هایی برای خلق خرده فرهنگ خاص خود استفاده مینمایند؟ و چه تاکتیک هایی برای مواجهه با فرمان های فرهنگ رسمی بکار میگیرند؟ ادبیات پژوهش پژوهش درباره تجربه پرسه زنی در فضاهای همگانی شهری در ادبیات جامعه شناسی و مطالعات فرهنگی خارج از کشور سابقه ای طولانی و غنی دارد، اما در نوشتارگان داخلی چندان غنی و مسبوق به سابقه نیست .
پرسه زنان فضاهای شهری با ردوبدل کردن ذخایر اطلاعاتی خود نوعی سرمایه خرده فرهنگی را خلق می کنند که از عناصر گوناگون تشکیل یافته است و نقشی مهم در ساخت یابی هویت اعضای این خرده فرهنگ ایفا می کند.