چکیده:
جریان ادبی نئوکلاسیک با هدف حفظ و تداوم میراث گذشتگان ، اندیشه های اصیل معاصر را در قالب اسلوب های قدیم به تصویر می کشد. این مکتب آمیزه ای از قدیم و جدید را در خود جمع کرده است بدینگونه که با زبان کلاسیک و شیوه های متداول کهن مسایل روزمره و حیاتی جامعه را به مخاطبان خود عرضه می کند در این نوشتار جنبه های تقلید و تجدید در شعر نئوکلاسیک عراق با بهره بری از نمونه هایی از اشعار «معروف رصافی » به عنوان طلیعه دار این مکتب در عراق و «محمد مهدی جواهری » به عنوان حلقهی اتصال بین جریان نئوکلاسیک و رومانتیک عراق ، مورد بررسی قرار گرفته است .
خلاصه ماشینی:
"این مکتب آمیزه ای از قدیم و جدید را در خود جمع کرده است بدینگونه که با زبان کلاسیک و شیوه های متداول کهن مسایل روزمره و حیاتی جامعه را به مخاطبان خود عرضه می کند در این نوشتار جنبه های تقلید و تجدید در شعر نئوکلاسیک عراق با بهره بری از نمونه هایی از اشعار «معروف رصافی » به عنوان طلیعه دار این مکتب در عراق و «محمد مهدی جواهری » به عنوان حلقهی اتصال بین جریان نئوکلاسیک و رومانتیک عراق ، مورد بررسی قرار گرفته است .
اما این حرکت نیز دست خوش افراط در تقلید از گذشتگان ، غفلت از تمایلات انسان و نادیده انگاشتن احساسات درونی او گردید؛ چنانکه با دنبال کردن سیر ادبیات نئوکلاسیک در خواهیم یافت هر چه به پایان حیات این جریان نزدیک می شویم ، گرایش های کلاسیکی آن رو به افول نهاده و مظاهر تجدید در آن قوت می یابد به گونه ای که وقتی شعر معروف رصافی را بررسی می کنیم گرایش های کلاسیکی و جنبه های تقلید از گذشتگان بیشتر به چشم می خورد اما در اشعار جواهری به عنوان یکی از آخرین بازماندگان جریان نئوکلاسیک ، گرایش های رومانتیکی آن بیشتر جلوه می کند و حتی در پاره ای مواقع از الگوی عمودالشعر تبعیت نکرده و قالب های شعر کهن را در هم می ریزد و این مطلب خود مؤید آن است که جریان نئوکلاسیک ادب عربی به سمتی هدایت شد که خود منبتی برای خیزش حرکتی جدید با گرایش های رومانتیکی گردید."