چکیده:
روابط بین ایران و عربستان در سال های اخیر در ابعاد مختلف و حوزه های متعدد ب هقدری پیچیده شده است که از نظر برخی تحلیل گران حتی احتمال رسیدن به یک برخورد نظامی محدود نیز متصور است. حضور بازیگران فرا منطقه ای با نیات گوناگون بر پیچیدگی ساختار امنیت این منطقه می افزاید. این چالش ها به علت اهمیت ژئوپلیتیک خلیج فارس و ارتباط آن با حوزه های مختلف سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و ب هویژه امنیت و از سوی دیگر عدم تعریف نظم امنیتی از دیرباز برای این منطقه وجود داشته است. در این مقاله سعی بر آن است که روابط این کشورها در منطقه و تاثیر آن بر امنیت منطقه خلیج فارس بررسی شود. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات، اسنادی و مطالعات کتابخانه ای بوده و یافته های این مقاله نشان می دهد که علی رغم اصرار کشورهای منطقه بر ایجاد و حفظ چالش ها همه مجبور به ادامه این هدف نهایی هستند که نیاز اصلی منطقه صلح و پیشرفت می باشد و برای این منظور باید برخی رقابت های بی جا را کنار بگذارند. لذا با بررسی گذشته ساختار امنیتی مشابه می توان برای آینده روابط این دو کشور را هکاری ارائه داد تا امنیت منطقه در قالب آن تامین و روابط پرتنش آن دو را
به جهت برتری ایران در حوزه قدرت نظامی و منابع و از طرف دیگرعربستان در حوزه اجماع سازی علیه ایران بین اعراب حاشیه خلیج فارس به ویژه بعد از تحولات منطقه را کاهش داد تا از حضور نیروهای بیگانه که عامل ناامنی در این ناحیه هستند ممانعت به عمل آورد.
خلاصه ماشینی:
"لذا با بررسی گذشته ساختار امنیتی مشابه می توان برای آینده روابط این دو کشور راهکاری ارائه داد تا امنیت منطقه در قالب آن تأمین و روابط پرتنش آن دو را به جهت برتری ایران در حوزه قدرت نظامی و منابع و از طرف دیگرعربستان در حوزه اجماع سازی علیه ایران بین اعراب حاشیه خلیج فارس به ویژه بعد از تحولات منطقه را کاهش داد تا از حضور نیروهای بیگانه که عامل ناامنی در این ناحیه هستند ممانعت به عمل آورد.
درمجموع ایران خواستار تأمین امنیت خلیج فارس توسط نیروهای منطقه ای است به طوری که رئیس جمهور روحانی در کنفرانس قطر عناوین همکاری را به شرح ذیل بیان نمود: ١- ایجاد ائتلاف امنیتی بین کشورهای شورای همکاری و ایران و عراق برابر قطعنامه ٥٩٨ ٢- تعمیق همکاری های مشترک امنیتی مانند مقابله با تروریسم ، جنایت سازمان یافته ، مواد مخدر و همکاری های زیست محیطی ٣- حذف تدریجی محدودیت های سیاسی ، امنیتی ، اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی ٤- گسترش پیوندهای تجاری جهت دستیابی به مکانیسم تجارت آزاد منطقه ای ٥- اعتمادسازی در زمینه هسته ای و تشکیل کنسرسیوم مشترک غنی سازی جهت اهداف صلح آمیز ٦- همکاری مشترک جهت دستیابی به خاورمیانه عاری از سلاح های کشتارجمعی ٧- پایان دادن به مسابقه تسلیحاتی و اختصاص منابع به توسعه اقتصادی ٨- تضمین امنیت انرژی ٩- خروج نیروهای بیگانه و برقراری امنیت منطقه ای بومی (روحانی ، قطر: ٢٠٠٧) اساسا ایران معتقد است اتحاد دفاعی اعضای شورای همکاری با قدرت های غربی نمی تواند امنیت منطقه را پوشش دهد."