چکیده:
دمشق که در سال 14 ه.ق به دست مسلمین گشوده شد، در میان شهرهای فتح شده شام در زمان عمر بن خطاب از بقیه شهرها مهمتر بود. معاویه بن ابوسفیان که بنیانگذار خلافت سفیانی به پایتختی دمشق است، به سبب زندگی مداوم در این شهر به خوبی با نقاط مثبت آن آشنا بود و از همین رو دمشق را به پایتختی خود برگزید. در زمان خلافت یزید بن معاویه به منظور نمایش اقتدار و توان خود، وضعیت معیشتی مطلوبتری را نسبت به پدرش برای مردم دمشق فراهم کرد. این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی و با طرح این سوال که اوضاع اجتماعی مردم دمشق چه - تاثیری در اطاعت پذیری آنان از یزید بن معاویه داشت، به این موضع میپردازد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که رفاه طالبی مردم دمشق در کنار روحیه آرام اعراب جنوبی در اطاعت پذیرید آنان از حاکمیت نقش بسزایی داشت.
خلاصه ماشینی:
"به نظر نگارنده، یزید بن معاویه به خاطر اخلاقیات خاصی که داشت از جمله علاقه به شکار و پروردن سگهای شکاری (ابن طقطقی،1360: 73) و بیعلاقگی به تدبیر سیاسی و خلاقیتهای نحوه حکومتداری ترجیح داد که روش حکومتی پدرش را در پیش گرفته و زندگی شخصی خود را برای اداره امور مردم تغییر نداده، حتی به چالش نکشد و این به این خاطر بود که برای مردم دمشق نیز شخصیت خلیفهشان و جایگاه و مرتبه اخلاقی وی نکته مهمی نبود.
از جمله هنگامی که لشکر مسلمانان در سرزمین روم به تب و آبله مبتلا شدند که این دو بیت را سرود بدین مضمون: «از تب و آبله سختی که به آنان رسیده است، باک ندارم، هرگاه در میان غرفهها بر تشکها تکیه زنم و امکلثوم پیش من باشد» امکلثوم همسر او بوده است و معاویه هنگامی که زنده بود به ناچار و گویا ظاهرا برای بر هم نخوردن جو و جلوگیری از سر و صدا و اعتراض مردم دمشق به وضع و موضع ولیعهد در شرایط دشوار مردم، اشتباهات وی را با سیاستهای خودش رفع و رجوع مینمود.
3. خوراک مردم دمشق در زمان یزید در زمان بنی امیه مسلمانان بیشتر متوجه تجملات گشتند و نخستین بار معاویه خوراکها و شربتهای ایرانی را معمول داشت و خلفا و سایر مردم از او تقلید کردند و همین که پول آنان زیاد شد در خوراک و پوشاک تفنن کردند و نوعی غذا تهیه نمودند که آن را سکباج میگفتند و عبارت از آبگوشت و سرکه و گوشت کبک بوده که میان عربها سید المرق (بهترین خورش) لقب داشته است."