چکیده:
از جمله شبهه های اعتقادی درباره قیام عاشورا، شبهه بر علم امام حسین علیه السلام است. به این بیان که اگر امام علیه السلام از سرانجام قیام و شهادتش و اسارت خانواده و زنان همراه، آگاه بود پس با این قیام خود و خانواده را در معرض قتل و بیحرمتی قرار داده که هیچ مزیّت و حسن عقلی ندارد.
پسر علّامه محمد حسین کاشف الغطاء پاسخ هایی را می دهد که پدر، آن ها را تکمیل کرده و مجموعا در کتاب «السیاسة الحسینیة» گرد آمده اند. با وجود این که علّامه در دادن پاسخ قانع کننده ای کوشیده امّا به نظر می رسد از اصل شبهه که نفی علم امام اس دور شده باشد. همچنین وی در بیان فلسفه اقدامات امام به جای بررسی متون تاریخی، به حدسیات خود اکتفا کرده است.
در این مقاله پس از بررسی کتاب، پاسخ های علّامه بررسی و نقد شده سپس با مراجعه به کتب ورایی و تاریخی پاسخ مناسب داده شده است.
خلاصه ماشینی:
"این سرانجام، پرسشهای بسیاری را در ذهن آیندگان برانگیخت که چرا امام( با علم و آگاهی از عاقبت جنگ، به شهادت خود و اسارت خانواده اقدام کرد؟ آیا حکمتهایی در این عزم نهفته بود؟ یا امام( اقدامات پیشگیرانهای نیز انجام داده بودند اما تقدیر چنین رقم خورده بود که بهشتیان در عروج به جایگاه جاودان خود شتاب و دوزخیان تا قعر هاویه گمراهی سقوط کنند؟ دانشمندان مسلمان به ویژه عالمان شیعه و دلسوختة اهل بیت(؛ همانانی که چشمة اشک دیدگانشان بر مصائب ائمه( به ویژه واقعة عاشورا، هیچگاه خشک نمیشود و تا رستاخیز و در صحنة قیامت جاری است(شوشتری، بیتا، ص137)، پاسخهای حکیمانهای به این پرسشها دادهاند از جمله این فقیهان علامه محمدحسین آلکاشفالغطاء است که پاسخهایش در کتابی به عنوان «السیاسةالحسینیة»گردآمدهاست.
فرزند علامه علت شبهه را تضاد علم غیبی امام( از سرانجام قیام با اقدام او میداند، لذا در پاسخ در رفع این تضاد میکوشد به این بیان که همانطور که امام میدانست اگر قیام کند شهید میشود همانطور هم آگاه بود که اگر در مدینه بماند نیز شهید خواهد شد؛ زیرا یزید بن معاویه به کارگزارانش فرمان داده بود هر جا حسین( را یافتند، بکشند حتی اگر به پردههای کعبه پناه برده باشد(همان، ص4؛ موسوی مقرم، 1372، ص165)."