چکیده:
امروز بحث فناوری اطلاعات وارتباطات نوین که تجلی روشن آن فضای تبادل اطلاعات
(فضای سایبری) است.مسله جدیدی را به عنوان پاسخگویی به سوء استفادهایی که از فضای
تبادل اطلاعات به عمل می آید پیش روی دانشمندان علوم جنایی قرار داده است.
یکی از پدیده های متفاوت وشگفت انگیز قرن بیست یکم ظهور فضای سایبری ویا همان
فضای مجازی است .که سوء استفاده های فراوان از آن موجب پیش بینی تدابیر کیفری ار در
این زمینه شده است. اما با توجه به مشکلات بسیاری که فراروی تدابیر کیفری وجود دارد،
سیاست پیشگیری از وقوع این جرائم مناسب ترین تدبیر سیاست جنایی است. در این میان،
پیشگیری وضعی یکی از اقدامات مهم وکاربردی محسوب می شود،ولی این پیشگیری با
محدودیت هایی مواجه است که از جملة آنها می توان به نقض موازین حقوق بشر اشاره کرد.
ماهیت فضای سایبر به گونه ای است که تجلی هرچه بیشتر آزادی بیان و جریان آزاد اطلاعات
را موجب شده و همچنین با امکاناتی که جهت برقراری انواع ارتباطات ایمن فراهم آورده، به
نوعی در جهت حفظ حریم خصوصی افراد گام برداشته است. اما تدابیر پیشگیرانة وضعی از
جرائم سایبری، در بعضی موارد حقوق افراد را نقص می کند.. در این مقاله سعی شده است
ضمن تبیین انواع تدابیر پیشگیری وضعی از جرائم سایبری، به تبیین چالش های حاکم بر این
تدابیر با موازین حقوق بشر بپردازد.
Today's discussion of information technology and communications, which is a
clear manifestation of this information exchange space (cyberspace), has paved
the way for criminal scientists to address the misuse of the information
exchange space.
One of the most striking and striking phenomena of the twenty-first century is
the emergence of cyberspace or virtual space, with abusive abuses leading to
predictions of criminal measures in this area. But given the many problems
facing criminal law, the policy of preventing these crimes is the most
appropriate criminal policy measure. In the meantime, precautionary
prevention is one of the most important and practical measures, but this
prevention has limitations, including violations of human rights standards. The
nature of cyberspace is such that it manifests as much freedom of speech and
the free flow of information as possible, as well as with the facilities provided to
provide a variety of secure communications, has somehow taken the step of
protecting the privacy of individuals. But precautionary measures against
cybercrime, in some cases, will undermine the rights of individuals. In this
paper, it has been attempted to explain the challenges of these measures to
human rights by explaining various types of cybercrime prevention measures
خلاصه ماشینی:
ماهیت فضای سایبر به گونهای است که تجلی هرچه بیشتر آزادی بیان و جریان آزاد اطلاعات را موجب شده و همچنین با امکاناتی که جهت برقراری انواع ارتباطات ایمن فراهم آورده، به نوعی در جهت حفظ حریم خصوصی افراد گام برداشته است.
اما طیف دیگر جرائم سایبر، به سوء استفادههای منحصر از این فضا مربوط میشود که امکان ارتکاب آنها در فضای فیزیکی میسر نیست.
بخش سوم: تقابل پیشگیری وضعی از جرائم رایانهای با حریم خصوصی همانگونه که اشاره شد، فضای سایبر بر خلاف اصول گذشته، زمینههای تهدید و تعرض به این اصل را بیشتر کرده است.
از آنجا که این اصل به حریم و خلوت افراد مربوط میشود، نسبت به دیگر اصول بیشتر مورد توجه قرار گرفته و در این زمینه قوانین و مقررات سخت و لازمالاجرایی به تصویب رسیده که آنها را به اجمال بررسی خواهیم کرد.
به هر حال، با اذعان به اینکه ضروری است برای مقابله با جرائم بسیار متنوع سایبر اقدامات نظارتی اعمال شود، این نظارت باید به نحوی باشد که اعضای این فضا احساس نکنند به آنها به دید مجرم نگریسته میشود.
بنابراین، باید یک راه حل بینابین اتخاذ شود که به موجب آن ضوابطی که تدوین میگردد، بر اساس قواعد و مقررات حقوقی و همچنین ملاحظات حاکم بر فضای سایبر باشند تا علاوه بر صیانت از امنیت ملی و نظم، سلامت یا اخلاق عمومی، به دیگر موازین حقوق بشر، یعنی آزادی بیان، جریان آزاد اطلاعات و حریم خصوصی نیز خدشهای وارد نگردد.