چکیده:
پیش گیری وضعی به عنوان یکی از روش های پیش گیری، به مجموعه تدابیری اطلاق میشود، که کاهش و حذف موقعیت ها و فرمت های ارتکاب جرم را سرلوحه اقدامات خود قرار داده است . این نوع پیش گیری هرچند فرایند گذار از اندیشه به عمل را با مانع مواجه میکند، اما خود با موانع و محدودیت هایی همراه است که کارآیی آن را کمرنگ مینماید. در این مقاله سعی شده است ضمن ارائه تعریفی از پیش گیری جرم و پارادیم های پیشگیری وضعی، به انتقادات و محدودیت های آن که عبارت اند از تحمیل هزینه ها و ایجاد مسئولیت برای بزه دیدگان ، ایجاد ترس از جرم ، ایجاد اضطراب و ترس در افراد ضعیف و ناتوان از مشکلات ناشی از راهکارهای پیش گیری وضعی و همچنین جابه جایی جرم ، پرداخته شده است .
خلاصه ماشینی:
"باتوجه به این مفاهیم اگر بخواهیم پیشگیری از جرم را تعریف نمایم میتوان به چند گونه آن را تعریف کرد: ١- «هر رویه ای که اعمال شود و نتیجه ی آن نشان دهد که از نرخ بزه کاری کاسته شده است ، پیشگیرانه محسوب میشود» (نجفی اربندآبادی، ١٣٩٠) ٢- «هرگونه تدبیر و اقدامی که هدف نهایی آن محدود کردن دامنه ی ارتکاب جرم از راه غیر ممکن ساختن ، دشوار کردن یا کاهش احتمال وقوع آن بوده و بدون استفاده از تهدید کیفر یا اجرای آن باشد» (گسن ، ١٣٧٠) ٣- مجموعه اقدامات و تدابیر غیر قهرآمیری که با هدف خاص مهار بزهکاری به کاهش احتمال جرم و کاهش وخامت جرم در خصوص عمل جرایم اتخاذ میشود.
چنین مشکلی ناشی از این امر است که عوامل بسیار متنوع و متعددی در مسأله ارتکاب جرم دخیل اند از جمله تنوع جرایم و در نتیجه تنوع روشها و علل ارتکاب آنها فراوانی گونه های مختلف شخصیتی با تفکرات و زمینه های فردی و اجتماعی متفاوت در بین مرتکبین جرایم ، تفاوت نحوه و میزان عکس العمل افراد مختلف در مقابل عواملی از جمله خطر دستگیری،خطر مجازات شدن و ترس از آن و بدنامی، نحوه عملکرد پلیس ، نحوه اجرای روشهای پیشنهادی، محل و حتی زمان و فصل اجرای آنها و عناصر متعدد دیگر."