چکیده:
هدف از این نوشتار، دست یافتن به یک الگوی رفتاری در سیاست خارجی پوتین، رئیس جمهور کنونی روسیه به منظور پیش بینی رفتارهای سیاسی او در آینده است. روان شناسی سیاسی شخصیت می تواند به عنوان یکی از روش های مناسب میان رشته ای در حوزه فهم سیاست و شناخت شخصیت های سیاسی مورد استفاده قرار بگیرد. این مطالعات در گذشته بر اساس روانکاوی و در سال های اخیر با رویکرد شناختی انجام می شود. روان شناسی شناختی در پی پاسخ به این سئوال است که افراد چگونه فکر می کنند. در این مورد، هوش را می توان چتر وحدت بخشی تلقی کرد که ما از طریق آن می توانیم ماهیت انطباقی شناخت انسان را درک کنیم. مطالعه هوش سیاسی پوتین می تواند راه گشای حل مسئله باشد. به اعتقاد اغلب روان شناسان، هوش، توازن میان ساختارهای ذهنی متاثر از محیط پیرامونی و واقعیت های بیرونی را کنترل می کند. برخی از توامندی های ذهنی مانند توان یادگیری، قدرت حافظه، حل مسئله، خلاقیت و تصمیم گیری در سامانه هوشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این نوشتار، نقش این توانمندی ها را در هوش سیاسی این شخصیت با تکیه بر نظریه های شناختی و روان شناسی سیاسی مطالعه می کند.
خلاصه ماشینی:
علی مخدومیکارشناس ارشد روانشناسی و پژوهشگر حوزه روانشناسی سیاسی چکیده هدف از این نوشتار، دست یافتن به یک الگوی رفتاری در سیاست خارجی پوتین، رئیسجمهور کنونی روسیه به منظور پیشبینی رفتارهای سیاسی او در آینده است.
پیش فرض اصلی مورد استفاده در این متن این است که نظام سیاسی روسیه با توجه به اهمیت شخص رئیسجمهور و حدی از دولت مقتدر و کامل نشدن روند نهادینه شدن سیاست در این کشور میتواند از طریق استفاده از روش روانشناسی سیاسی شخص پوتین مورد بررسی قرار بگیرد.
(استرینبرگ و دترمن، 1986) بانگاه ساختاری به هوش میتوان به این سئوال پاسخ داد که شخصیت مورد مطالعه تا چه میزانی توانسته است با تکیه بر تواناییهای ذهنی (حافظه قوی، خلاقیت، انگیزش بالا) خود، میان ساختارهای ذهنیاش، واقعیتهای محیط پیرامونی و بافت محیطی تأثیرگذار بر تصمیمگیری توازن ایجاد کند؟ بنابراین آشنایی با ساختارهای ذهنی و نحوه تفکر این شخصیت درباره مسائل سیاسی، آشنایی با توانمندیهای ذهنی در ایجاد توازن و همچنین نقش برجسته بافت محیطی میتواند راهگشای حل مسئله باشد.
اما مردمی که از این خصوصیسازی گسترده سر در نمیآوردند، احساس میکردند کلاه گشادی سرشان رفته است بنابراین، بهترین فرصت برای برخورد با فساد اقتصادی و تسویه حساب سیاسی با اولیگارشیها در اختیار پوتین گذاشته شد زیرا پوتین، آنها را رقبای اصلی خود میدانست.
(هرمن، 1985) بسیاری از رفتارهای سیاسی پوتین نشانه آن است که روسیه کنونی نیز میراثدار همان سنت در فرهنگ سیاست خارجی این کشور است با این تفاوت که طرحواره تاریخی احیای قدرت روسیه، جایگزین طرحواره ایدئولوژی شده است.
(1985), Perceptions and Behavior in soviet policy Pittsburgh: university of Pittsburgh press - Herman, Richard K.