چکیده:
هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر ایسکمی پیشآمادهسازی (IPC) قبل و هنگام تمرینبر برخی فاکتورهای عملکردی بود. تعداد 30 ورزشکار دختر داوطلبانه انتخاب شدند. ابتدا، آزمون فزاینده از آزمودنیها گرفته شد و براساس برونده توان حداکثریبه سه گروه نورموکسی (10NOR =)، کاهش خون موضعی قبل تمرین (10BHIT = )و کاهش خون موضعی هنگام تمرین(10DHIT = ) تقسیم شدند. تمرین تناوبی و IPC برای هر دو گروه کاهش خون موضعی قبل تمرین و کاهش خون موضعی هنگام تمرین، بهمدت هفت هفته انجام شد. جمعآوری نمونة خون، آزمون عملکردی و قدرت عضلات پا، در هفتههای پایه و هشتم اندازهگیری شدند. برای مقایسة تفاوت آماری مقادیر پایه و هشتم از تی همبسته و برای تعیین تغییرات متغیرهای بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر تمرین در متغیرهای Pmax، VO2max، زمان رسیدن به واماندگی و قدرت عضلات پاها، در گروههای Nor و BHIT بهبود یافته است. مقایسة آزمون بنفرونی در متغیرهای VO2max ، Pmax، قدرت عضلانی پا، لاکتات و کراتین کیناز در سه گروه در پسآزمون، بهبود معناداری در گروه BHIT نسبت به دو گروه Nor و DHIT بهغیراز کراتین کیناز دارد.بهنظر میرسد که هفت هفته تمرینIPC قبل از ورزش، برای بهبود توانایی جسمانی و فیزیولوژیک مفید است؛ اما احتمالاً IPC هنگام ورزش موجب بهبود توانایی فیزیوژیک نمیشود.
خلاصه ماشینی:
تغییرات مشاهدهشده در عضلة اسکلتی متعاقب دورههای مکرر کاهش خون موضعی، به عملکرد نیز انتقال مییابد؛ برای مثال، پروتکل IPC با استفاده از پنج دقیقه محدودیت و پنج دقیقه خونرسانی مجدد که درمجموع 30 دقیقه میشود، قبل از شروع تمرین اعمال میشود و در مردان سالم، افزایش در قدرت خروجی را بههمراه دارد (1).
تمرینات تناوبی هوازی یکی از متداولترین روشهای تمرینی است که ازطریق ایجاد سازگاریهای فیزیولوژیک ازقبیل کاهش غلظت لاکتات خون و اکسیژن مصرفی در شدت معینی از فعالیت، سبب بهبود عملکرد استقامتی میشود (11) ورزشکاران استقامتی، بیشتر این تمرینات را بهکار میبرند و بهطورمعمول، شامل یک دوره تمرین مداوم همراه با کاهش شدت یا استراحت است و روش مناسبی برای افزایش ظرفیت عملکردی است (12).
فرضیههای این پژوهش هایپوکسی ایسکمیک همراه با انجام تمرین، بر برخی فاکتورهای خونی و توان و قدرت عضلانی اثر دارد شاید بتوان از این روش برای افزایش فشار تمرین استفاده کرد؛ اما در کشور ما تاکنون پژوهشی انسانی که اثرهای IPC را در یک دورة تمرینی تناوبی و اثر IPC را هنگام تمرین بررسی کرده باشد، انجام نشده است؛ درنتیجه، در مطالعة حاضر برآن شدیم تا اثرهای IPC را همراه با یک دوره تمرین تناوبی، هم درزمان استراحت (قبل از تمرین) و هم درهنگام انجام تمرین بررسی کنیم.
Murry در این مطالعه، افزایش در سطوح لاکتات در آزمودنیهای با کاهش خون موضعی قبل تمرین، باوجود تحمل زمان بیشتر در آزمون فزاینده مشاهده شد.
Ischemic preconditioning of the muscle improves maximal exercis performance but not maximal oxygen uptake in humans.