چکیده:
در این میزگرد تعریف جرم مطبوعاتی و عناصر آن، علت تفکیک جرایم مطبوعاتی از سایر جرایم عادی، امتیازات و مصونیتهای جرایم مطبوعاتی و دادرسی آن جرایم در قوانین ایران و برخی از دیگر کشورها مورد بحث قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
دبیر جلسه : آقای دکتر معتمدنژاد به نظر شما یکی جمعی بودن جرم و دیگری نوع وسیله ارتکاب جرم ، نیاز به نوعی از مصونیت را پیش آورده است ؟ دکتر معتمدنژاد: من فکر میکنم که اینها را این طور بشود تفکیک کرد و از یک طرف با توجه به اینکه از طریق وسایل ارتباطی خاص و مخصوصا مطبوعات ، این جرایم صورت میگیرد، آنها را جرایم مطبوعاتی معرفی میکنند.
» دکتر گرجی : چرا بر خلاف اصل کلی برائت در خصوص برخی از جرایم مطبوعاتی اصل بر مسؤولیت قرار گرفته است ؟ دکتر معتمدنژاد: برای اینکه معتقدند روزنامه نگار و مخصوصا مدیر نشریه باید دقت کند اخباری منتشر شود که به کسی لطمه ای وارد نکند، زیرا کار روزنامه نگاری ، جز در مورد استثنائی انتشار اخبار نادرست که از شتابزدگی ناشی می شود، اصولا با دقت و احتیاط صورت میگیرد.
بنابراین باید در اینجا تقیید را به کار بگیریم به عبارت روشن تر، در بستر تحول قوانین مطبوعاتی ایران از زمان مشروطیت تا حال و با در نظر گرفتن قانون مطبوعات سال ١٣٦٤، روزنامه نگاران در صورت ارتکاب جرایم از امتیازاتی برخوردار بوده اند و این را باید بر مبنای مسأله ی تقیید در نظر بگیریم و همه جا این طور عمل کنیم حتی در مواردی که در قانون جزای کنونی ارتکاب جرمی از طریق مطبوعات یا طرق دیگر پیش بینی شده است باز باید مصلحت جامعه و ضرورت حمایت از مطبوعات را در نظر گرفت ، مخصوصا درباره ی ماده ٥٠١ قانون اخیر، چون کلمه ی «مطلع » به کار رفته است ، می توان استدلال کرد که عنصر اعلان و انتشار پدید نمی آید و بنابراین اصلا جرم مطبوعاتی تحقق نمی یابد.